Ο Μοεντίμ Ζε Ελίας μίλησε στην «Ώρα των Πρωταθλητών» για τα ντέρμπι που έζησε στην Ελλάδα.
Αναλυτικά, ο Ζε Ελίας μίλησε στη Nova για:
-τα ντέρμπι «αιωνίων» που συμμετείχε: «Είναι το πιο δυνατό ντέρμπι που έπαιξα. Ένιωθες στην ατμόσφαιρα πως είναι πόλεμος. Έπρεπε να δώσεις την καρδιά σου, να σπάσεις το κεφάλι και το πόδι σου για τη νίκη. Αυτή είναι η ψυχολογία αυτού του αγώνα».
-το ντέρμπι που δεν ξεχνά: «Η πιο δυνατή μου ανάμνηση ήταν όταν τους κερδίσαμε 4-1 στο γήπεδό τους για το Κύπελλο. Αυτό το παιχνίδι είναι πάντα στο μυαλό μου. Θυμάμαι πως κάποιος μου είχε πετάξει ένα κέρμα, άνοιξε το κεφάλι μου κι έπρεπε να κάνω 5-6 ράμματα για να συνεχίσω. Ο Λουτσιάνο πέτυχε ένα απίστευτο γκολ, ο Γεωργάτος μετά το πέναλτι που πέτυχε έδειξε τη φανέλα του επειδή το είχε κάνει ο Λυμπερόπουλος στο πρώτο παιχνίδι».
-τον Αμανατίδη: «Θυμάμαι τον Αμανατίδη. Είναι τρελός (σ.σ. στα ελληνικά). Πάντα πριν το ματς έβαζε έναν επίδεσμο στο χέρι αλλά δεν είχε κάποιον τραυματισμό. Το μυαλό του ήταν κάπως μπερδεμένο. Όμως είναι ένας πολύ καλός τύπος».
-το δυναμικό του παιχνίδι: «Δεν μου αρέσει να χάνω. Ακόμη κι αν παίζω με τη μητέρα μου θα τη σκοτώσω για τη νίκη. Όταν τελειώσει το ματς θα είναι ακόμη η μητέρα μου, αλλά στο γήπεδο θα είναι αντίπαλος. Έπαιζα πάντα με την καρδιά μου γιατί ο πατέρας μου μού έδωσε αυτή τη συμβουλή. Έτσι είναι το παιχνίδι, κάποιες φορές δίνεις χτυπήματα, άλλες φορές δέχεσαι. Έπαιζα πάντα με καρδιά, αν έπρεπε να κάνω 100 τάκλιν, τα έκανα».
-τους φίλους του Ολυμπιακού: «Είναι η σπουδαιότερη ομάδα που έπαιξα σε ό,τι αφορά στον κόσμο της. Προσπάθησα να δείξω σε εκείνους ό,τι έλαβα από αυτούς. Μου έδειξαν αγάπη και εμπιστοσύνη. Θέλω να τους ευχαριστήσω για τα πάντα. Είστε πάντα στην καρδιά μου. Αν με ρωτούν ποιοι είναι οι πιο σημαντικοί οπαδοί που συνάντησες, πάντα απαντώ τον Ολυμπιακό. Για τους φίλους του Παναθηναϊκού είναι φυσιολογικό να είναι δεύτεροι. Το είδα στην ιστορία ο Ολυμπιακός είναι πάντα πρώτος».
-τους χορούς του Τάσου Μητρόπουλου: «Θυμάμαι όταν ο Τάσος Μητρόπουλος έπινε λίγο ουίσκι και ανέβαινε στη σκηνή και προσπαθούσε να χορέψει. Όλοι γιορτάζαμε στα μπουζούκια μετά τις κατακτήσεις τίτλους. Γινόταν πάντα μεγάλο πάρτι».
