Ο Ματιέ Βαλμπουενά μίλησε στην γαλλική Equipe, με τους γάλλους να στέκονται στην απόδοσή του, παρά την ηλικία του.
«Το πάθος για το ποδόσφαιρο, να είμαι μέσα στο γήπεδο. Γι’ αυτό δεν έχω παρατήσει ποτέ αυτό που πάντοτε ήθελα, από τότε που άρχισα να παίζω, με τον πατέρα μου προπονητή. Μπορεί και να φθαρείς από την ρουτίνα, τις προπονήσεις, το πράσινο χρώμα στο χόρτο. Αλλά σήμερα παίζω κάθε τρεις ημέρες μπάλα, παίζω στο Τσάμπιονς Λιγκ. Και θέλω να επωφεληθώ απόλυτα από αυτές τις στιγμές».
Για την επιρροή του Ζοσέ Ανιγκό στην καριέρα του:
«Όταν υπέγραψα εδώ, με έκανε να γελάσω. Μου είπε, ‘’εγώ σου έκανα την πρώτη σου μεταγραφή, στη Μαρσέιγ, εγώ σου έκανα και την τελευταία, στον Ολυμπιακό’’. Είμαι πάντα ευγνώμων στον Ανιγκό, γιατί εμπιστεύτηκε κάποιον που δεν ήταν τίποτα».
Για τις σχέσεις του με τους Ανιγκό, Γκέρετς, Ντεσάμπ…:
«Το χρειαζόμαστε όλοι, νομίζω. Αλλά μερικές φορές δεν χρειάζομαι κανένα! Μπορείς να βρεις ανθρώπους με τους οποίους θα κολλήσεις αμέσως, όπως με τον Ανιγκό ή τον Γκέρετς. Και μπορείς να συναντήσεις κι ανθρώπους με τους οποίους θα συγκρουστείς αμέσως, όπως με τον Ντεσάμπ. Με τον Ζενεσό (Λιόν) αρχικά ήταν περίπλοκο, αλλά τώρα ανταλλάσσουμε μηνύματα. Όπως κι αν έχει επηρεάζομαι, είτε γιατί θέλω να τους δικαιώσω για την εμπιστοσύνη τους, είτε να τους δείξω ότι έκαναν λάθος για εμένα».
Για την επιθυμία του να αποδεικνύει κάθε φορά τη θέση του:
«Μερικές φορές ναι, λίγο. Παρότι, αν και να βασικά δεν θα έπρεπε, αυτό είναι που με κάνει πιο δυνατό: αυτή η τρέλα να κερδίζω. Όπως υπάρχει κι η επιθυμία να δώσω πίσω την εμπιστοσύνη που μου δίνουν. Δεν θέλω να ακούσω ‘’αυτός είναι τελειωμένός ήρθε εδώ για να τελειώσει’’. Δεν θα το αντέξω. Ίσως κι εδώ (στην Ελλάδα) να είχαν εκ των προτέρων μία αμφιβολία για εμένα. Είναι λογικό, γιατί δεν με γνώριζαν σαν χαρακτήρα. Αλλά τώρα μπορούν να δουν ποιος πραγματικά είμαι».
Για τη δημοτικότητα που έχει από τον κόσμο του Ολυμπιακού και το χειροκρότημα στο ματς με τη Λαμία:
«Ξεκίνησα δουλειά στις 20 Ιουνίου, γιατί είχαμε τους προκριματικούς γύρους στο Τσάμπιονς Λιγκ. Είχα λοιπόν χρόνο να αφήσω το σημάδι μου στο σύλλογο, στην ομάδα, στην πόλη. Χρειάζομαι αυτή τη ζεστασιά, αυτό το πάθος των φίλων του Ολυμπιακού. Ο Ολυμπιακός είναι ένα μεγάλο κλαμπ, μεγάλο όνομα στην Ευρώπη. Γνώρισα ήδη το κλάσικο με τον Παναθηναϊκό, αν και ο αντίπαλος δεν είναι τώρα όπως ήταν, λόγω οικονομικών προβλημάτων. Οι συμπαίκτες μου, μου είπαν να περιμένω την πιο ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα που έχω δει στο παιχνίδι με την Μπάγερν Μονάχου».
Είσαι στο μυαλό κάτι μαγικό
όπου πας εσύ πάντα θα μαι εγώ
να σου τραγουδώ
Θρύλε ολέ, ολέ, Θρύλε ολέ, ολέ...