Ποιος θα περίμενε πριν από μερικές εβδομάδες και μετά από την εντός έδρας ήττα από κάποια Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης, πως πολύ σύντομα ο Ολυμπιακός θα επιστρέψει από την “διαβολοβδομάδα” στην Γερμανία με απολογισμό 1-1 και θα αισθάνεται απογοητευμένος!
Και όμως, οι “ερυθρόλευκοι” μετά την “τσάμπα” ήττα από την Μπάγερν, πέρασε σαν… άνεμος από το Βερολίνο, σκορπίζοντας την Άλμπα, ανεβάζοντας το ρεκόρ του στο 4-6, αποδεικνύοντας, όμως πως όποιος τον θεωρεί ξεγραμμένο, καλό θα είναι να αναθεωρήσει.
Τα δύο μεγάλα φετινά προβλήματα του Ολυμπιακού ήταν τα… εγκλήματα που έγιναν το καλοκαίρι στην στελέχωση του ρόστερ και η έλλειψη χημείας με μόλις ένα παιχνίδι την εβδομάδα. Το πρώτο έγκλημα… σουλουπώθηκε, με την απόκτηση των Ρότσεστι και Ριντ, το δεύτερο αρχίζει να.. στρώνει, με την πάροδο του χρόνου και των αγώνων και τα αποτελέσματα είναι ορατά στα μάτια μας.
Οι Πειραιώτες αρχίζουν να θυμίζουν κανονική ομάδα με αρχή μέση και τέλος. Οι παίκτες αρχίζουν να μαθαίνουν ο ένας το παιχνίδι του άλλου, ο Κεμζούρα μοιράζει σωστά ρόλους, χωρίς να πειραματίζεται με τους πάντες και τα πάντα και ο Ολυμπιακός δείχνει το κανονικό του πρόσωπο. Σίγουρα δεν είναι ομάδα της πρώτης γραμμής, αλλά σίγουρα δεν είναι και ομάδα της ουράς, έχοντας στο ρσότερ παίκτες ποιότητας (Πολ), παίκτες με όρεξη για δουλειά και αποδεδειγμένες ικανότητες (Ρούμπιτ, Ριντ, Κόνιαρη), παίκτες με εμπειρία (Ρότσεστι) και φυσικά την βάση της ομάδας, τους τεράστιους Σπανούλη, Πρίντεζη, Μιλουτίνοφ, Παπανικολάου. Και τον Κεμζούρα, που με τις αδυναμίες του αλλά και τις ικανότητες του. Εδώ κατάφερε να μετατρέψει σε πολύτιμο εργαλείο τον Μπόλντγουιν, ο οποίος ήταν με τα… δύο πόδια εκτός ΣΕΦ και ουσιαστικά έμεινε γιατί δεν μπόρεσε να φύγει!
Και όσο περνάει ο χρόνος και δεν υπάρχουν απρόοπτα (όπως ο τραυματισμός του Ριντ, πάνω που άρχισε να ανεβαίνει, ή η προ εβδομάδων απουσία του Παπανικολάου), τόσο θα βελτιώνεται ολοένα και περισσότερο η απόδοση της ομάδας, θα αναρριχάται βαθμολογικά, με στόχο, αν όχι τα Play offs (στόχος εξαιρετικά δύσκολος), σίγουρα την υπεράσπιση του ονόματος του.
Ένα είναι το σίγουρο. Όποιος ξεγράφει τον Ολυμπιακό, είναι σίγουρο πως θα το μετανιώσει πικρά.
Είσαι στο μυαλό κάτι μαγικό
όπου πας εσύ πάντα θα μαι εγώ
να σου τραγουδώ
Θρύλε ολέ, ολέ, Θρύλε ολέ, ολέ...