Ο πρώην τερματοφύλακας του Ολυμπιακού, ο Ρομπέρτο, αποφάσισε να κρεμάσει τα γάντια του. Σε ηλικία 36 ετών σταματάει το ποδόσφαιρο, όπως ανακοίνωσε ο ίδιος:
«12/22/2005…
Ποτέ δεν φανταζόμουν πως αυτή η ημερομηνία θα σημαδέψει το πριν και το μετά στη ζωή μου. Ημέρα κατά την οποία ξεκίνησε η πιο συναρπαστική, απαιτητική και ανταποδοτική περιπέτεια που μπορούσα να φανταστώ.
17 χρόνια μετά κοιτάζω πίσω και δεν μπορώ παρά να σας ευχαριστήσω.
Πρώτα από όλα, θα ήθελα να ευχαριστήσω τους ανθρώπους μου που ήταν πάντα εκεί, ήταν δίπλα μου στις δύσκολες καταστάσεις ώστε να μου δίνουν καλές συμβουλές και που, χωρίς αμφιβολία, θα είναι πάντα. Ευχαριστώ όλους όσους με εμπιστεύονταν πάντα.
Χάρη στους Club Atletico de Madrid, Club Gimnastic de Tarragona, Real Club Recreativo de Huelva, Real Zaragoza, Sport Lisboa e Benfica, Olympiakos FC, RCD Espanyol, Malaga CF, West Ham United, Deportivo Alaves και Real Valladolid που με σκεφτήκατε κάποια στιγμή της ιστορίας σας ότι θα ήμουν η καλύτερη επιλογή για να υπερασπιστώ την εστία σας.
Είναι ανεξήγητο πώς νιώθεις να είσαι εκεί, κάτω από τα φώτα της δημοσιότητας, να παίζεις ως υπερήρωας που μπορεί να κάνει τα πάντα. Είναι σίγουρα ένα συναίσθημα που θα το κρατάω πάντα για τον εαυτό μου.
Επέλεξα αυτή τη φωτογραφία για τον αποχαιρετισμό μου γιατί είναι αυτή που αντικατοπτρίζει με μεγαλύτερη ακρίβεια πώς ήταν αυτά τα 17 χρόνια. Πάθος, αφοσίωση, βάσανα και ανταμοιβή επειδή έδωσα τα πάντα.
Επίσης, για την υπεράσπιση της φανέλας του συλλόγου που με έκανε να νιώσω Θεός σε μια από τις πιο ξεχωριστές βραδιές της ζωής μου. Ευχαριστώ Ολυμπιακέ που έδωσες νόημα στην καριέρα μου.
Ευχαριστώ επίσης ιδιαίτερα την Ατλέτικο Μαδρίτης για την ποδοσφαιρική και εκπαιδευτική κατάρτιση που μου έδωσε για περισσότερα από 10 χρόνια.
Σήμερα, 09/05/2022, αποφασίζω να τελειώσω την καριέρα μου ως επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και να αλλάξω την πορεία της ζωής μου. Με τον ίδιο ενθουσιασμό και την επιθυμία να γυρίσω τον κόσμο που είχα πριν από 17 χρόνια, στις 22 Δεκεμβρίου.
Δυο άνθρωποι που με περίμεναν, πάρα πολλές και ατελείωτες περιπέτειες για να ζήσουν στο πλαίσιο της καθημερινότητας, αυτής που είναι τόσο δύσκολο να δεις από τα φώτα της δημοσιότητας, αλλά που δεν πρέπει ποτέ να χάσουμε στον ορίζοντα της πραγματικότητας.
Μπαμπά και μαμά, σας ευχαριστώ που μου παρείχατε αρκετές αξίες για να συνειδητοποιήσω τι έχω πετύχει, γνωρίζοντας ότι έχω ακόμα τα πάντα να πετύχω.
Από σένα, αγαπητό ποδόσφαιρο, δεν λέω αντίο. Έχετε ακόμα πολλά να μάθετε για μένα…»
