Υπάρχει κάποιος που να θεωρεί ότι η Ευρωλίγκα είναι μία βόλτα στην ύπαιθρο; Για να καταφέρει κάποιος να την κατακτήσει πρέπει να είναι ανθεκτικός, να πιστεύει στον εαυτό του, να σέβεται το παιχνίδι και προπαντός να μην φοβάται.
Φτάσαμε λοιπόν στα τέλη του Απριλίου και έχουμε μπροστά μας τις πιο συναρπαστικές εβδομάδες της σεζόν. Του Ολυμπιακού του έμελλε ένα δύσκολο μονοπάτι για το Άμπου Ντάμπι, αλλά προσωπικά προτιμώ τις ταινίες με σασπένς και υψηλού επιπέδου μάχες.
Στο Χόλιγουντ βέβαια οι πρωταγωνιστές σχεδόν πάντα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο καταφέρνουν να πετύχουν τον στόχο τους. Στον Πειραιά λοιπόν έχουν την ευκαιρία τους να διασχίσουν μία διαδρομή η οποία μοιάζει παλούκι, όμως πηγαίνοντας βήμα-βήμα έχουν την ποιότητα να την απολαύσουν και μαζί και ο κόσμος τους.
Πραγματικά δεν καταλαβαίνω γιατί έχει πιάσει ορισμένους μία ανασφάλεια για τη σειρά των playoffs. Δεν λέω ότι ο Ολυμπιακός θα βρίσκεται στο φάιναλ φορ, όμως με βάση τα όσα έχουμε δει από το σύνολο του Γιώργου Μπαρτζώκα είναι ξεκάθαρο ότι η απόδοση των «ερυθρολεύκων» είναι αυτή που θα κρίνει την έκβαση της σειράς.
Στο κάτω-κάτω της γραφής αυτός που θα είναι καλύτερος θα προκριθεί, αν αυτή η ομάδα δεν είναι ο Ολυμπιακός δεν θα φταίει η Ρεάλ. Έτσι είναι η ζωή και ο πρωταθλητισμός όσο και αν δεν αρέσει σε πολλούς. Η Βασίλισσα αποτελεί ένα σπουδαίο οργανισμό που αν τον υπερσκελίσεις σε οποιαδήποτε κατάσταση και αν τον συναντήσεις σε μπολιάζει με μία τρομερή αυτοπεποίθηση.
Αν ήμουν παίκτης και βρισκόμουν στο ρόστερ των Πειραιωτών ειλικρινά θα ήθελα να παλέψω για την πρόκριση απέναντι στον Μούσα, τον Γιουλ, τον Ταβάρες, από το να αντιμετωπίσω τον Νάπιερ, τον Έντουαρντς και τον Μπούκερ. Οι μεγάλοι παίκτες ζούνε για τέτοιες αναμετρήσεις.
Άλλωστε μην γελιόμαστε αν έπαιζε με τους Βαυαρούς η ομάδα του Μπαρτζώκα και την περνούσε με 3-0 και εικοσάρες, είμαι σίγουρος ότι όλο και κάποια δικαιολογία θα έβρισκαν κάποιοι για να μειώσουν την πρόκριση.
Το να αποκλείσεις λοιπόν την Ρεάλ Μαδρίτης μπορεί να είναι εξουθενωτικό, ψυχοβγαλτικό, όμως σε μπολιάζει με τέτοια αυτοπεποίθηση για τη συνέχεια, ενώ αποτελεί και ένα γιγάντιο statement προς πάσα κατεύθυνση και κυρίως στους έτερους μνηστήρες του ιερού δισκοπότηρου, του ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Όπως λένε και στο νησί μου αν δεν βρέξεις … ψάρι δεν τρως, τώρα οι παίκτες του Γιώργου Μπαρτζώκα θα πρέπει να βουτήξουν για τα καλά στο νερό, να παλέψουν και αν δώσουν ότι έχουν για να ταΐσουν τον πεινασμένο τους εαυτό, γιατί οι Πειραιώτες πραγματικά πεινούν και θέλουν όσο τίποτα να φέρουν το τρόπαιο στη πόλη τους, ώστε να δώσουν περαιτέρω στιγμές υπερηφάνειας στο λαό τους.
Πάμε και στα αγωνιστικά τώρα και στο τι περιμένω να παίξει κρίσιμο ρόλο στις μάχες που θα δούμε. Από τη μία έχουμε τον Ολυμπιακό που έχει το πιο βαθύ ρόστερ, ο Γιώργος Μπαρτζώκας έχει την ευχέρεια να έχει στη διάθεση του όλους τους παίκτες, οι οποίοι με εξαίρεση τον Μένσα. Το ζήτημα είναι πως θα καταφέρει να τους εκμεταλλευτεί και να πάρει το μέγιστο της απόδοσης από οποιονδήποτε παίκτη ρίξει στο παρκέ. Βέβαια η ιστορία μας έχει δείξει ότι όσο σφίγγουν τα γάλατα, τόσο και οι παίκτες πηγαίνουν με 8 άντε 9 παίκτες που έχουν ρόλο. Δικαιολογημένα φυσικά γιατί τα λεπτά συμμετοχής είναι μόλις 200 και όπως είναι λογικό είναι αδύνατον να διαιρεθούν δίκαια και ισότιμα.
Οι προπονητές άλλωστε πάνε με όσους είναι 1000% σίγουροι ότι θα διεκπεραιώσουν το πλάνο τους ή ακόμη καλύτερα με αυτούς που θα πάνε το παιχνίδι της ομάδας στην επόμενη διάσταση.
Από την άλλη ο Ματέο με την αποστράτευση των Ροντρίγκεθ, Φερνάντεθ και τη φυγή του Κοζέρ έχασε τρία γρανάζια γερασμένα μεν αλλά υπερχρήσιμα στο χρόνο που τα νιάτα έπαιρναν ανάσες, Ο πάγκος της Ρεάλ Μαδρίτης είναι ο υποδεέστερος των τελευταίων ετών και ουσιαστικά ο τεχνικός τους θα πρέπει να βρει τρόπο ώστε να κρατήσει φρέσκους τους Καμπάτσο, Μούσα, Χεζόνια, Ντεκ και Ταβάρες φυσικά, τους οποίους συνεπικουρούν οι Γκαρούμπα, Αμπάλδε και Ιμπάκα φυσικά.
Στα γκαρντ λοιπόν παρατηρούμε ότι η Βασίλισσα δεν έχει την πλειάδα των κορμιών, ενώ είναι αδύναμη ποιοτικά, κάτι που αποτυπώνεται στους χαμηλούς δείκτες αποτελεσματικότητας που για τα δεδομένα της είναι πραγματικά στα τάρταρα, τόσο σε ασίστ, όσο και σε ευστοχία από το τρίποντο.
Δεν είναι τραβηγμένο να πούμε άλλωστε ότι ο εγκέφαλος των Μαδριλένων είναι ο Καμπάτσο, όταν ο Αργεντινός νιώθει άνετα κάνει τα πράγματα απλά, όμως όταν τον αποσυνδέσεις από τους συμπαίκτες του μοιάζουν σαν ψάρια έξω από τα νερά τους.
Αμυντικά όμως οι Ισπανοί είναι πάρα πολύ ισχυροι και εκεί βασίζονται. Ο άξονας Καμπάτσο – Ταβάρες είναι μοναδικός καθώς ο ένας συμπληρώνει τα κενά του άλλου. Από τη μία ο Αργεντινός που αποτελεί τον ορισμό του τσιμπουριού για έναν χειριστή και από την άλλη ο γίγαντας που είναι κορυφαίος στο να αλλάζει τον τρόπο εκτέλεσης ψηλών και κοντών όταν τους μαρκάρει.
Πολλοί κομβικοί θα είναι και οι Μούσα, Ντεκ, Χεζόνια. Είναι παικταράδες έχουν εμπειρία πλέον και είναι ικανοί να κουβαλήσουν την ομάδα τους όταν τα πράγματα στραβώσουν. Εκτιμώ ότι ο Γιώργος Μπαρτζώκας θα προσπαθήσει να οδηγεί τον Καμπάτσο συνεχώς στο να εκτελεί, ώστε να τον αποκόψει από την τροφοδοσία τους.
Από την άλλη για τον Ολυμπιακό ας μην κρυβόμαστε, τα βαρόμετρα είναι δύο. Εβάν Φουρνιέ και Σάσα Βεζένκοφ. Όταν αυτοί οι δύο παίζουν καλά η επίθεση του Ολυμπιακού δείχνει ασταμάτητη. Πέραν όμως από τα αυτονόητα, υπάρχουν και άλλα κρίσιμα στοιχεία.
Ο Νίκολα Μιλουτίνοφ πιστεύω ότι πρέπει να παίξει περισσότερο από τον Φαλ γιατί ματσάρει καλύτερα με τον Ταβάρες σε σχέση με τον Γάλλο. Επιπλέον δεν ξέρω σε τι κατάσταση βρίσκεται ο Βιλντόσα, όμως η Ρεάλ του ταιριάζει γάντι ως αντίπαλος. Μπορεί να πιέσει πολύ πάνω στη μπάλα, ενώ η άμυνα των Μαδριλένων στα σκριν του επιτρέπει να επιχειρεί το αγαπημένο του σουτ μετά από ντρίμπλα από την κορυφή. Αυτό τον ρόλο βέβαια μπορεί να τον υποδυθεί εξίσου καλά και ο Γουίλιαμς-Γκος που σουτάρει εξαιρετικά το τελευταίο τρίμηνο.
Ο παράγοντας σουτ θα παίξει πολύ κρίσιμο ρόλο στη σειρά και οι «ερυθρόλευκοι» θα γείρουν την πλάστιγγα για τα καλά υπέρ τους εάν έχουν ένα ποσοστό κοντά στο 40% και φυσικά ΠΡΕΠΕΙ να βάλουν τις βολές. Κάθε πόντος, σε κάθε κατοχή θα είναι κρισιμότατος.
Επιπλέον η άμυνα θα παίξει πολύ καθοριστικό ρόλο και για την επίθεση. Αυτά τα δύο είναι αλληλένδετα. Όταν μία ομάδα παίζει καλή άμυνα αναγκάζοντας τους αντιπάλους σε κακό σουτ και φυσικά μαζέψει το αμυντικό ριμπάουντ, συνήθως έχει ευκαιρία να τρέξει στο ανοιχτό γήπεδο προλαβαίνοντας την άμυνα από το να οργανωθεί.
Ο Ολυμπιακός πρέπει να επενδύσει σε αυτό γιατί έχει τόσο καλούς αυτοματισμούς που όταν παίζει με υψηλή ταχύτητα, το μπάσκετ που παράγει είναι πραγματικά υψηλότατου επιπέδου. Δεν πρέπει οι παίκτες του Γιώργου Μπαρτζώκα να φοβηθούν, αλλά αντιθέτως να απολαύσουν το παιχνίδι.
Εν κατακλείδι, η διασταύρωση δεν είναι εύκολη για τον Ολυμπιακό, όμως ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα. Οι «ερυθρόλευκοι» θα μοχθήσουν, θα παλέψουν και θα πρέπει να είναι όλοι ενωμένοι και πιστεύω ότι το μπάσκετ θα τους ανταμείψει.
Υ.Γ Όσοι βρεθείτε στο ΣΕΦ θα πρέπει να βάλετε το κινητό στη τσέπη σας, να απολαύσετε τη στιγμή, να παίξετε και εσείς μαζί με την ομάδα γιατί τώρα είναι η στιγμή σας! Άλλωστε αυτά τα ματς αποτελούν και ένα closing party της σεζόν!
Υ.Γ 2 Πρέπει οπωσδήποτε ο Ολυμπιακός να πάει με 2-0 στη Μαδρίτη. Η τελευταία φορά που ως γηπεδούχος ξεκίνησε με 2-0 σειρά ήταν το 2013 κόντρα στην Αναντολού Εφές, την οποία και απέκλεισε με 3-2 πηγαίνοντας στο Λονδίνο, όπου και πανηγύρισε το 3ο του Ευρωπαϊκό.
