Μια συγκινητική στιγμή εκτυλίχθηκε αμέσως μετά το φινάλε της αναμέτρησης του Ολυμπιακού με τον Ατρόμητο, όταν και ο Λεονάρντο Κούτρης κατευθύνθηκε προς την εξέδρα, πήρε αγκαλιά έναν μικρό φίλο της ομάδας και τον έφερε στον αγωνιστικό χώρο, όπου και έπαιξαν μαζί μπάλα.
Πολλά μπράβο στον Κούτρη για την κίνηση του και την χαρά που έδωσε στον μικρό του φίλο.
Για τον μικρό Βασίλη: «Ήξερα από την αρχή ότι ήταν ο Βασίλης εδώ, με είχαν ενημερώσει για να του δώσω τη φανέλα μου μετά το παιχνίδι. Όταν τελείωσε το παιχνίδι και πήγα και τον είδα, μου χαμογέλασε, μου είπε ότι με ευχαριστεί. Η αλήθεια είναι ότι ανατρίχιασα όπως μου τα είπε αυτά. Ήθελα να τον αγκαλιάσω, να τον δω λίγο από κοντά. Κατέβηκε κάτω και μετά σκέφτηκα να τον πάρω λίγο στο γήπεδο να βάλει ένα γκολ μπροστά στη Θύρα 7, να χαμογελάσει λίγο. Τον είδα ότι ήταν σε πάρα πολύ καλή κατάσταση, οπότε είπα να τον ανεβάσω κι άλλο. Οπότε νομίζω ότι αυτή η ασίστ που του έδωσα, ήταν ίσως η πιο σημαντική που έχω δώσει εφέτος».
Για το αν ο μικρός Βασίλης είπε κάτι μετά το γκολ του: «Το πανηγύρισε. Σήκωσε τα χέρια ψηλά. Τον πήγα στη Θύρα 7 να φωνάξει. Ο κόσμος φώναξε λίγο το όνομά του. Το χαμόγελο που μου έδωσε, αλλά και στα παιδιά της Θύρας 7 ήταν ίσως το σημαντικότερο που έγινε σήμερα».
Για το αν το ποδόσφαιρο μπορεί να προσφέρει χαρά: «Για ένα παιδί που παλεύει για τη ζωή του και περνά τόσο δύσκολα, αυτά τα μικρά πράγματα που βλέπουμε εμείς είναι πολύ σημαντικά. Το να μπει στο Καραϊσκάκη, να σκοράρει μπροστά στη Θύρα 7, να ακούσει το όνομά του από τον κόσμο, να φωνάξει “Ολυμπιακός” θα το θυμάται για όλη του τη ζωή και του εύχομαι ολόψυχα να συνεχίσει με αυτό το χαμόγελο. Είναι ένας γίγαντας! Εμείς δίπλα του είμαστε πολύ μικροί. Εγώ είμαι πολύ μικρός δίπλα του. Είναι ένας γίγαντας κι εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να τα δώσει όλα. Να συνεχίσει αυτό που κάνει και να βγει νικητής. Δεν υπάρχει κάτι άλλο πιο σημαντικό από το να βλέπεις αυτό το παιδί να χαμογελάει και να πανηγυρίζει ένα γκολ. Είναι ό,τι σημαντικότερο έχω δει στη ζωή μου και ξέρω πως είναι να παλεύεις γι’αυτό. Έχω χάσει και εγώ στην οικογένειά μου ανθρώπους από αυτήν την ασθένεια. Ξέρω πόσο δύσκολα περνάει και το να δώσω λίγη χαρά σε αυτό το παιδί είναι το μεγαλύτερο και το σημαντικότερο πράγμα που είχα να κάνω. Την επόμενη φορά που θα έρθει νικητής, γιατί θα βγει νικητής από αυτό, θα τον πάρω μαζί μου στην είσοδο να μπούμε μαζί και να πανηγυρίσουμε άλλο ένα γκολ μαζί. Ο Θεός είναι μεγάλος και ο Βασίλης επίσης και θα το δείξει».
Για τον κόσμο και το αποψινό ματς: «Το είχαμε συζητήσει και πριν, μόλις μάθαμε ότι το γήπεδο θα είναι γεμάτο. Είπαμε ότι για να είναι εδώ αυτός ο κόσμος, του αρέσει αυτό που βλέπει, του αρέσει το παιχνίδι μας, οπότε αυτό που έχουμε να κάνουμε είναι να μπούμε και να κάνουμε το παιχνίδι αυτό που ξέρουμε. Αυτό που του αρέσει του κόσμου και έρχεται και το βλέπει. Και πιστεύω ότι το καταφέραμε. Κάναμε μια ανατροπή στο γήπεδό μας, άλλη μια νίκη στο γήπεδό μας. Ξεκινήσαμε για άλλο ένα παιχνίδι λίγο νωχελικά. Κάποια λάθη είναι ίσως από την απραξία που είχαν οι παίκτες μας λόγω της διακοπής, γιατί είχαμε βρει έναν καλό ρυθμό. Πιστεύω ότι αυτό έπαιξε λίγο ρόλο, όμως βρήκαμε τα πατήματά μας. Είπαμε στο δεύτερο ημίχρονο να μπούμε να κάνουμε το παιχνίδι μας. Δεν αφήσαμε κανένα περιθώριο στον Ατρόμητο. Θα μπορούσαμε να πετύχουμε κι άλλα γκολ. Το σημαντικό όμως, είναι ότι κερδίσαμε και δώσαμε χαρά στον κόσμο που ήρθε και μας είδε».
Για το αν είναι καλά στον Ολυμπιακό: «Παίζουμε στον Ολυμπιακό, δεν παίζουμε σε μια τυχαία ομάδα. Σε έναν τεράστιο σύλλογο, δεν γίνεται να μην είσαι ευχαριστημένος. Ό,τι ακούμε ότι γίνεται γύρω από το όνομά μου το διαχειρίζομαι με τον μανατζέρ μου. Εγώ δεν ασχολούμαι με αυτό. Το μυαλό μου είναι μόνο εδώ και δεν έχω να κοιτάξω κάπου αλλού. Στον Ολυμπιακό είμαι πάρα πολύ χαρούμενος. Από εκεί και πέρα όλα τα άλλα τα χειρίζεται ο μάνατζέρ μου. το μυαλό μου είναι 100% εδώ».
Για το ματς της Εθνικής: «Έχουμε πάρα πολύ καλό κλίμα. Έχουμε ωραίο παρεάκι. Έχουμε πολύ καλό τεχνικό επιτελείο. Έχουμε τον Στέλιο Γιαννακόπουλο και τον Άγγελο Μπασινά που είναι θρύλοι της Εθνικής και είναι σημαντικό που είναι κοντά μας. Ήρθαμε να ξεκινήσουμε με το δεξί, είχαμε δυο ματς εκτός έδρας, ένα πολύ δύσκολο παιχνίδι στη Ζένιτσα. Ένα επικίνδυνο ματς, γιατί τέτοια παιχνίδια με ομάδες τύπου Λιχτενστάιν είναι τα πιο επικίνδυνα ματς. Θέλαμε να ξεκινήσουμε πάρα πολύ καλά γιατί η αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Οι βαθμοί που πήραμε σε δύο εκτός έδρας ματς είναι ένας πολύ θετικός απολογισμός, αν αναλογιστούμε το πώς ξεκίνησε το ματς στη Βοσνία. Επίσης θα μπορούσαμε να πάρουμε κι άλλους τρεις βαθμούς, εκτός από την ισοπαλία. Αλλά μην είμαστε αχάριστοι. Η ισοπαλία είναι ένα πολύ θετικό αποτέλεσμα εκεί. Στο τέλος μας έμεινε μια πίκρα, όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι, γιατί μπορούσαμε να το πάρουμε. Στην Ελλάδα θέλουμε να κάνουμε το επόμενο βήμα γιατί είναι μια διοργάνωση που έχει λείψει στην Εθνική και σε όλους τους Έλληνες».
