Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος παραχώρησε συνέντευξη στο «Crossover» της Euroleague και μίλησε για τη θητεία του στον Ολυμπιακό, τον Βασίλη Σπανούλη και τη Μακάμπι Τελ Αβίβ.
Αναλυτικά όσα δήλωσε ο Έλληνας προπονητής:
«Καταλαβαίνετε πόσο δύσκολο ήταν να «σπάσουμε» εκείνο το αβαντάζ έδρας. Ήταν η πρώτη νίκη του Ολυμπιακού στη Βαρκελώνη. Μετά πήγαμε στον Πειραιά και ήταν δύο παιχνίδια που ο κόσμος ήταν τόσο μεγάλος που ένιωθα το γήπεδο να σείεται! Κερδίσαμε την πρόκριση με το τρίποντο του Πρίντεζη στην εκπνοή και περάσαμε. Την πρώτη χρονιά που ανέλαβα ως πρώτος προπονητής στον Ολυμπιακό και την Ευρωλίγκα έφτασα στον τελικό. Ήταν σαν όνειρο για μένα».
Για τους δύο χαμένους τελικούς σε Μαδρίτη και Κωνσταντινούπολη:«Δεν ήταν ατυχές μόνο ότι παίξαμε δύο τελικούς στις έδρες των αντιπάλων (σ.σ. Ρεάλ και Φενέρμπαχτσε). Αλλά και το γεγονός ότι η Ρεάλ είχε να πάρει 20 χρόνια το τρόπαιο και η Φενέρ ποτέ και το είχε χάσει ακριβώς την προηγούμενη χρονιά. Δεν είναι εύκολο να φτάσεις ως εκεί. Ήταν μεγάλη επιτυχία. Σίγουρα ήταν κακή η συγκυρία για τον Ολυμπιακό και μένα. Έτσι όμως ήταν. Δεν το θεωρώ ατυχία. Το ξέραμε εκ των προτέρων πως έτσι θα είναι».
Για τον Βασίλη Σπανούλη: «Νιώθω τυχερός που προπόνησα τον Βασίλη και στην Εθνική ομάδα της Ελλάδας ως ασίσταντ. Γνώριζα την ηθική του στην προπόνηση. Ήξερα τι μπορούσε να κάνει στο γήπεδο και στα αποδυτήρια. Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να του δώσω να καταλάβει πως πιστεύω σε αυτόν και στην πιο δύσκολη, στη χειρότερη βραδιά του. Τον εμπιστευόμουν. Γιατί είναι ένας παίκτης που σε 3-4 λεπτά μπορεί να τα αλλάξει όλα και νιώθει πάντα έτοιμος στις κρίσιμες στιγμές να βρει τις λύσεις σκοράροντας ή πασάροντας. Είναι ένας ηγέτης και ακόμα και στην κακή του μέρα, μπορεί να βάλει το τελευταίο σουτ. Αρκεί να τον στηρίξεις».
Για τη Μακάμπι: «Με αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την αγάπη που έχω δεχθεί και δέχομαι ακόμα από τους φίλους της Μακάμπι. Είναι κάτι μοναδικό, αυτό υπάρχει μόνο εδώ. Αυό βέβαια υφίσταται και από την μεριά μου. Πρέπει να δίνεις ό,τι παίρνεις. Μου έδωσαν αγάπη; Τους δίνω αγάπη. Θα ήθελα πολύ να τους έχουμε μαζί μας στο γήπεδο. Είναι δύσκολο να παίζουμε χωρίς αυτούς. Είναι ένα εντελώς διαφορετικό παιχνίδι. Είνι προφανές ότι θα είχαμε περισσότερες νίκες αν τους είχαμε μαζί μας στα εντός έδρας παιχνίδια. Γενικά όμως, το παιχνίδι είναι διαφορετικό χωρίς φιλάθλους».
Για το τι σημαίνει για τον ίδιο το μπάσκετ: «Το μπάσκετ είναι η ζωή μου. Δεν έχει σημασία πόσες φορές θα πέσεις μετά από μία κακή ήττα. Πρέπει να σηκωθείς. Να παλέψεις. Αυτή είναι η κεντρική ιδέα και αυτό αποτυπώνεται και στην ζωή».
