Παπαλουκάς: «Είπα στον Παναθηναϊκό ότι όνειρό μου είναι ο Ολυμπιακός»

Ο Θοδωρής Παπαλουκάς μίλησε για τον Ολυμπιακό, την επαφή με τον Παναθηναϊκό, την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, το Final 4 της Αθήνας και διάφορα ακόμη ενδιαφέροντα θέματα στο επετειακό «Crossover» και τον Τζο Αρλάουκας.
Ο παλαίμαχος γκαρντ γύρισε τον χρόνο πίσω και μίλησε για την παρουσία του στον Ολυμπιακό, αναφέρθηκε στην επαφή του με τον Παναθηναϊκό υπογραμμίζοντας οτι: «Μίλησα και με τον ιδιοκτήτη του Παναθηναϊκού και είπα ότι δεν θα μπω σε διαπραγματεύσεις μαζί του και θα υπογράψω στον Ολυμπιακό, γιατί ήταν το όνειρο μου από μικρός και δεν γνωρίζω πολλά παιδιά που μπορούν να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα στα 24 τους».
Ο Θοδωρής Παπαλουκάς αναφέρθηκε αρχικά στα πρώτα του βήματα στον αθλητισμό:
«Συνήθιζα να παίζω ποδόσφαιρο και παίζω ακόμα. Όταν παρατάς το μπάσκετ, είναι να κάνεις πράγματα στα οποία μπορείς να γίνεις καλύτερος. Όταν παίζω μπάσκετ, καταλαβαίνω ότι δεν μπορώ να κάνω πράγματα που έκανα, αλλά όποτε παίζω ποδόσφαιρο, νιώθω καλύτερα. Ξεκίνησα να παίζω από τα 6 μου χρόνια. Η επιτυχία του 1987 ήταν αυτή που μας έκανε να ασχοληθούμε. Μας έκαναν να ονειρευόμαστε όλοι αυτοί οι παίκτες. Για εμάς το 2005, το 2006 ήταν εύκολο. Παίξαμε εξαιτίας της επιτυχίας τους. Εξαιτίας τους, έγινε το μπάσκετ επαγγελματικό. Μπήκαν μπασκέτες στα σχολεία. Αυτός είναι ο λόγος που έγινα μπασκετμπολίστας».
Στη συνέχεια μίλησε για την πρώτη του θητεία στον Ολυμπιακό:
«Υπέγραψα 1+1+1 στον Ολυμπιακό, γιατί είπα ότι ήταν το όνειρο μου. Μίλησα και με τον ιδιοκτήτη του Παναθηναϊκού (σ.σ. προφανώς εννοεί τον Παύλο Γιαννακόπουλο) και είπα ότι δεν θα μπω σε διαπραγματεύσεις μαζί του και θα υπογράψω στον Ολυμπιακό, γιατί ήταν το όνειρο μου από μικρός και δεν γνωρίζω πολλά παιδιά που μπορούν να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα στα 24 τους. Ήταν δύσκολη περίοδος για τον Ολυμπιακό και έδωσα την option στην ομάδα και τους είπα ότι “θα είμαι τόσο καλός, που θα σας αναγκάζω κάθε χρόνο αν με ανανεώνετε”. Κάτι έγινε και το οποίο είναι ασήμαντο να το συζητήσουμε 20 χρόνια μετά, και έπρεπε να φύγω. Είχε να κάνει με τον σεβασμό. Δεν ήταν το πρόβλημα η ομάδα. Το πρόβλημα ήταν από διάφορους άλλους. Δεν είχα πρόβλημα με τον Ολυμπιακό. Ήμουν οπαδός του και ακόμα είμαι και θα είμαι. Είχε να κάνει με συγκεκριμένα άτομα που ήταν εκεί. Ο Ολυμπιακός μου έδωσε την ευκαιρία να παίξω στην Ευρωλίγκα. Γι’ αυτό επέστρεψα μετά, γιατί είμαι περήφανος που είμαι Ολυμπιακός και σέβομαι και καταλαβαίνω πόσο με βοήθησε στο να αλλάξω το επίπεδο μου και να πάω ψηλά».
Αλλά και για την ΤΣΣΚΑ:
«Δεν είχα συμβόλαιο με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Δοκιμάστηκα. Έμαθα ότι με θέλουν εκεί, επειδή ο κόουτς Ίβκοβιτς ήθελε ακόμα έναν Έλληνα παίκτη για να έχει παρέα ο Χατζηβρέττας. Είδε κάτι σε εμένα, δεν μου έκανε χάρη, αλλά ήθελε δύο Έλληνες για να κάνουν παρέα. Δούλεψα πολύ σκληρά, πιθανότατα να μην ήμουν έτοιμος, έγινα δυνατότερος κυρίως ψυχικά. Απ’ ότι μου συμβαίνει, προσπαθώ να παίρνω τα θετικά. Ήταν σαν μια προετοιμασία».
Σε ερώτηση για τον τελικό του Final 4 της Αθήνας και τον τελικό κόντρα στον Παναθηναϊκό:
«Η οικογένειά μου, οι φίλοι μου, ήταν όλοι εκεί. Ήθελα να νικήσω, όχι γιατί ήταν αντίπαλος ο Παναθηναϊκός, αλλά γιατί έπαιζα στην πατρίδα μου. Και οι δύο ομάδες ήταν γεμάτες σταρς! Είσαι ήδη συναισθηματικός όταν παίζεις ένα τελικό σε Final 4. Αλλά φαντάσου να παίζεις στην πόλη σου, κόντρα στον Παναθηναϊκό. Αν ήταν κόντρα στην Μακάμπι ή στην Μπαρτσελόνα, θα ήταν διαφορετικά. Ακόμα και κόντρα στον Ολυμπιακό θα μού ήταν πολύ δύσκολο, ίσως και πιο πολύ, αλλά για άλλους λόγους. Αν είσαι οπαδός της ομάδας, είναι ακόμα πιο δύσκολο να παίζεις εναντίον της. Αλλά είμαι επαγγελματίας και θέλω να νικάω. Όταν χάσαμε, εξαφανίστηκα, κανείς δεν μπορούσε να με βρει. Ζούσα το δράμα. Είναι η ζωή μας. Πολύς κόσμος δεν καταλαβαίνει, νομίζει ότι είναι μόνο χρήματα για εμάς. Μερικές φορές σκέφτομαι ότι αν ήταν μόνο τα λεφτά, θα ήταν πιο εύκολο. Δεν είναι απλά business. Έζησα την… τραγωδία και έψαξα για την κάθαρση.
Ακόμα και τώρα το βλέπω και σκέφτομαι τι θα έκανα διαφορετικά. Αυτό σε βοηθάει να μεγαλώσεις και να ωριμάσεις. Έκλαψα μετά το παιχνίδι, εξαιτίας του Βάντερπουλ. Προσπάθησα πολύ για να μην κλάψω, γιατί λέω πως δεν θα κάνω αυτή τη χάρη σε κανέναν. Το κλάμα δεν είναι σημάδι αδυναμίας, αλλά δεν ήθελα κανείς να νομίζει ότι με έκανε να κλαίω. Ο Βάντερπουλ μού είπε κάποια πράγματα, όπως ότι ήταν περήφανος, κι άρχισα να κλαίω. Δεν είναι τι είπε, αλλά πως και ποιος τα λέει. Τον ένιωθα και ήμουν ευλογημένος που είχα παντού, όπου έπαιξα, καλούς συμπαίκτες. Δεν είμαι εύκολος και ίσως να δυσκόλεψα περισσότερο από όσο πρέπει κάποιους συμπαίκτες μου, αλλά στο μυαλό μου θεωρούσα πως τους βοηθάω περισσότερο. Το έκανα από καλό».
Για τα περιστατικά με τον κόσμο που τον έβριζε στο γήπεδο:
«Πολύς κόσμος έβριζε εμένα και την οικογένειά μου στο γήπεδο. Κάποιοι από αυτούς με σταματούσαν στο δρόμο και μου ζητούσαν συγγνώμη. Ένας οδηγούσε πίσω μου και με στρέσαρε. Σταμάτησα να δω τι θέλει και μου είπε ότι πρέπει να μου ζητήσει συγγνώμη. Και του είπα “μ’ έχεις εδώ δέκα λεπτά, έχασα πέντε χρόνια από την ζωή μου, όπως έκανες”, γιατί σκεφτόμουν ότι προσπαθούσε να κάνει κάτι κακό. Ακόμα και μετά από καιρό, οι αληθινοί λάτρεις του μπάσκετ, καταλαβαίνουν πως δεν είναι απλά δουλειά, αλλά το αγαπάμε κι έχουμε την τυχή να κάνουμε το χόμπι μας, επάγγελμα».
Για το βάρος που έχουν οι παίκτς που έχουν μεγάλες ευθύνες και βαρύ συμβόλαιο:
«Όταν κάνεις μια συμφωνία, για σένα είναι φυσιολογικό να πληρώνεσαι. Για εμάς, δεν είναι αρκετό να πάρουμε απλά τον μισθό μας, γιατί έχουμε στο μυαλό μας ότι πρέπει να αποδείξουμε ότι πραγματικά το αξίζουμε αυτό. Δίνουμε την καρδιά μας, τα πάντα. Είναι η δουλειά μας, αλλά πρέπει να την κάνουμε με τον καλύτερο τρόπο. Ανταγωνιζόμαστε πρώτα με τον εαυτό μας και μετά με τους άλλους».
Τέλος, για την επιστροφή του στον Ολυμπιακό:
«Για μένα στη ζωή όλα έχουν να κάνουν με το κίνητρο και τους στόχους. Εκείνο το χρόνο βγήκα για 2η-3η φορά καλύτερος παίκτης στη Ρωσία, ενώ ήξερα πως άλλοι παίκτες έκαναν καλύτερη χρονιά κι έλεγα πως εδώ με έχουν “δεδομένο”. Ήθελα να παίζω με κίνητρο. Αν δεν ήμουν καλός, αλλά οι άλλοι με έβλεπαν καλό, δεν θα είχα μέσα μου το κίνητρο. Τι θα μου έδινε κίνητρο, λοιπόν; Να κατακτήσω ένα πρωτάθλημα με τον Ολυμπιακό. Ήταν μια ομάδα που θα μου έδινε το υψηλότερο κίνητρο. Να πάρω έναν τίτλο με τον Ολυμπιακό, γι’ αυτό επέστρεψα, αλλά δυστυχώς δεν έγινε».