Πάλι με τον Γκερέρο; Τον Μπεργκ δεν μπορούμε να τον πάρουμε;

Η φετινή περίοδος (σύμφωνα με όσα βιώνουμε μέχρι σήμερα) θα αποτελέσει μίας πρώτης τάξεως μάθημα σε όλους εμάς που επιζητούμε τις μεταγραφές με το… τσουβάλι, χωρίς να βλέπουμε και χωρίς να κρίνουμε όπως πρέπει, το ρόστερ της ομάδας.
Σίγουρα από ένα ή από πέντε ματς δεν μπορούν να βγουν συμπεράσματα. Ομως τίποτα δεν είναι τυχαίο. Ολα έχουν εξήγηση και όλα μπαίνουν στην ζυγαριά.
Πως μπορεί να κλείσει κανείς τα μάτια στο πρόσωπο που παρουσιάζει ο Γκερέρο σε αυτά τα πέντε ματς; Ενας επιθετικός ο οποίος πέρυσι ήταν μεταξύ πάγκου και εξέδρας, ξεκίνησε τη σεζόν με όλους μας να τον απαζιώνουμε και να περιμένουμε πότε θα έρθει ο στράϊκερ που θα σκοράρει και όμως ο Γκερέρο έμεινε και δίνει τις απαντήσεις του.
Πόσοι δεν λέγαμε “γιατί δεν πήρε τον Μπεργκ, πάλι με τον Γκερέρο θα μείνουμε”; Και όμως, ο Σουηδός στο ματς της Κράσνονταρ με τον Ολυμπιακό, ακούμπηκε ελάχιστες φορές την μπάλα, με μία μόνο ευκαιρία να καταγράφεται στο ενεργητικό του. Και στο λιμάνι, όχι αδίκως, λένε ότι “πάλι καλά που δεν τον πήραμε”. Εύκολα τον καθάρισε ο Σεμέδο.
Από την άλλη πλευρά, ο Ισπανός πέτυχε γκολάρα, ξεκλειδώνοντας το σκορ και δίνοντας ψυχολογικό προβάδισμα για τη νίκη. Το δεύτερό του στα πέντε ματς των προκριματικών. Και το άλλο που πέτυχε, κόντρα στην Πλζεν ήταν σημαντικό, αφού ήταν το 2-0, που ουσιαστικά έκοψε τα πόδια των παικτών της Βικτόρια.
Που θέλω να καταλήξω; Ο προπονητής και η διοίκηση γνωρίζουν καλύτερα από όλους μας τις δυνατότητες του ρόστερ και των παικτών μεμονωμένα. Αυτοί ξέρουν και αυτοί έχουν και την ευθύνη.
Εμείς, σαν οπαδοί, μπορεί να ζητάμε ό,τι θέλουμε και ό,τι μας έρχεται στο μυαλό, αλλά αυτοί που αποφασίζουν ξέρουν καλύτερα. Και τελικά αυτοί κρίνονται.
Και η λειτουργία της ομάδας δεν εξαρτάται μόνο από έναν ποδοσφαιριστή αλλά από το σύνολο. Αυτό κοιτάει, άλλωστε, ο Μαρτίνς και γι αυτό μέχρι τώρα έχει πετύχει.