Ο Γιώργος Μπαρτζώκας είναι ο νέος και ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη όλων των φίλων της ομάδας, στο άκουσμα της είδησης της επιστροφής του αγαπημένου «Coach B». Ένα αντίστοιχο χαμόγελο που σχηματίστηκε και στο δικό του στόμα, αμέσως μετά τις υπογραφές του νέου του συμβολαίου
Κάτι ο back 2 back τίτλος στο Λονδίνο και μάλιστα με τρόπο καθαρά… Ολυμπιακό (100άρα στον τελικό στην Ρεάλ), κάτι το ότι ο Μπαρτζώκας είναι ένας από εμάς, πονάει την ομάδα όσο εμείς ή ακόμα περισσότερο, τον καθιστούσε τον ιδανικό για τον «ερυθρόλευκο» πάγκο.
Διάβολε, όταν υπάρχει ο Μπαρτζώκας διαθέσιμος στην αγορά, δεν μπορείς, δεν έχεις δικαίωμα να στραφείς σε άλλη λύση. Ακόμα και αν αυτή ακούει στο όνομα «Μίλαν Τόμιτς». Θα έρθει, αργά ή γρήγορα και η ώρα του λατρεμένου Μίλαν για την τεχνική ηγεσία της ομάδας.
Τώρα, όμως ήταν η ώρα της επιστροφής ενός μεγάλου. Ενός ανθρώπου που εκτός από μεγάλος Ολυμπιακός, παράλληλα είναι και μεγάλος προπονητής. Και το έχει αποδείξει, εκτός της ομάδας του Πειραιά και στο Μαρούσι, όταν έκανε άπειρες… κηδείες σε μικρούς και μεγάλους, στην Λοκομοτίβ Κουμπάν που από το… πουθενά την πήγε στο Final 4.
Μάλιστα, η επιτυχία του αυτή ήταν και η οποία τον έστειλε στον πάγκο της Μπαρτσελόνα, όπου και εκεί τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα, αν δεν είχαν τραυματιστεί και οι… μπασκέτες του «Παλάου». Όσον αφορά την Χίμκι, η επιλογή της διοίκησης να τον διώξει για να φέρει στην θέση του τον Κουρτινάιτις (!), φαντάζει τουλάχιστον αστεία, με το αποτέλεσμα να δικαιώνει τον Έλληνα προπονητή, καθώς βλέπουμε τι έχουν καταφέρει στην Ευρωλίγκα αυτά τα δύο χρόνια οι Ρώσοι, παρά τον πακτωλό χρημάτων που έχουν ξοδέψει.
Πίσω στα δικά μας όμως. Η επιστροφή Μπαρτζώκα στο λιμάνι δείχνει και κάτι ακόμα. Την… δίψα των Αγγελόπουλων για διάκριση, για να επαναφέρουν τον Ολυμπιακό ανάμεσα στους κορυφαίους της διοργάνωσης, παρά τις όποιες δυσκολίες αντιμετωπίζουν σε προσωπικές τους υποθέσεις.
Τι ευκολότερο από το να… παρκάρουν την ομάδα, σε μία σεζόν η οποία μοιάζει εντελώς χαμένη. Όχι όμως. Οι ίδιοι αποφάσισαν να… χρυσώσουν τον Μπαρτζώκα (το παραδέχτηκε και ο ίδιος πως δεν επέστρεψε για συναισθηματικούς λόγους, αλλά πολύ απλά γιατί δεν μπορούσε να απορρίψει την πρόταση που δέχτηκε), ώστε να κυνηγήσει μέχρι τέλος τις όποιες (λίγες) ελπίδες έχει η ομάδα για πρόκριση στα play offs, αλλά και για να ξεκινήσει από τώρα το «χτίσιμο» ενόψει της νέας σεζόν.
Ο ίδιος ο Μπαρτζώκας ξεκαθάριζε σε όλους τους τόνους πως βλέπει κάθε ημέρα ξεχωριστά, όμως σίγουρα στο βάθος του μυαλού του έχει και το ξεκαθάρισμα για την νέα περίοδο. Μην ξεχνάμε πως παρέλαβε μια ομάδα που δεν είναι δικιά του. Παράλληλα με την προσπάθεια για την υπέρβαση της πρόκρισης στον επόμενο γύρο, θα αξιολογεί το ρόστερ του, θα κάνει τις όποιες προσθέσεις για να καλυφθούν τα κενά που έχουν δημιουργηθεί και παράλληλα θα κοιτάζει τι είναι αυτό που του λείπει για την νέα χρονιά.
Γιατί μπορεί ο Ολυμπιακός να είχε τεράστια ανάγκη αυτή την στιγμή τον Μπαρτζώκα, αλλά και ο ίδιος ο Έλληνας προπονητής έχει παράλληλα ανάγκη τον Ολυμπιακό και… καίγεται να πετύχει. Έμεινε δύο χρόνια εκτός δουλειάς, οι πάγκοι των κορυφαίων ομάδων της Ευρωλίγκας είναι… πιασμένοι, ποια καλύτερη ευκαιρία για τον ίδιο να ανέβει μαζί με τον Ολυμπιακό.
Ο ίδιος με δηλώσεις του τόνισε το αυτονόητο, πως παρά τα όποια του προβλήματα, ο Ολυμπιακός παραμένει ένα από τα… βαριά ονόματα της Ευρωλίγκας. Αν, λοιπόν, επαναφέρει τον Ολυμπιακό ανάμεσα στους (πολύ) ισχυρούς, τότε αυτόματα ανεβαίνουν κατακόρυφα και οι δικές του μετοχές.
Και παράλληλα δίνει την δική του απάντηση σε όσους. Ιερόσυλους είχαν σηκώσει το χέρι τους, εκείνη την νύχτα – ντροπής, στο πάρκινγκ του ΣΕΦ.
Γιατί ο Μπαρτζώκας δεν έχει ξεχάσει. Το είπε άλλωστε, το ίδιο πάρκινγκ που τον αποθέωσε, λίγο αργότερα τον… σταύρωσε.
Και ακριβώς επειδή δεν ξεχνά, δεν πρόκειται να επαναλάβει τα όποια λάθη είχε κάνει τότε. Με σκοπό, από εδώ και πέρα, το πάρκινγκ να αποτελεί μόνο τόπο αποθέωσης και όχι τόπο μαρτυρίου…
Είσαι στο μυαλό κάτι μαγικό
όπου πας εσύ πάντα θα μαι εγώ
να σου τραγουδώ
Θρύλε ολέ, ολέ, Θρύλε ολέ, ολέ...