Ακούω και διαβάζω από χθες πολλά για τους πιθανούς αντιπάλους του Ολυμπιακού στο Europa League τώρα που πέρασε από τον όμιλο δεύτερος. Η συζήτηση έχει πλάκα διότι αν περνούσε πρώτος, δεν θα αγωνιζόταν μεν τον Φεβρουάριο, αλλά και τον Μάρτιο πάλι τους ίδιους αντιπάλους περίπου θα είχε! Στην πραγματικότητα, όπως είναι το σύστημα διεξαγωγής της διοργάνωσης, η διαφορά της δυσκολίας είναι ημερολογιακή και όχι ουσιαστική: αν είσαι πρώτος, απλά περιμένεις τις μάχες των δεύτερων των ομίλων με τους τρίτους των ομίλων του Τσάμπιονς λιγκ για να δεις με ποιον θα αγωνιστείς. Το ότι ο αντίπαλος θα είναι μια δύσκολη ομάδα για τον Ολυμπιακό είναι το μόνο βέβαιο. Όχι μόνο γιατί οι ομάδες που μπορεί να βρει μπροστά του είναι δυνατές, αλλά και γιατί ο ίδιος έχει τα προβλήματά του.
Βλέπει πάντα την επίθεση
Πριν δεκαπέντε μέρες, όταν ο Ολυμπιακός είχε προκριθεί, σας είχα γράψει πως αυτό που φάνηκε στους ομίλους ήταν η προσπάθεια του Μαρτίνς να φτιάξει δυο διαφορετικές ομάδες φέτος: μια ικανή να επιτεθεί κρατώντας τη μπάλα και μια περισσότερη ικανή να χτυπήσει στις αντεπιθέσεις. Σε κάθε περίπτωση αυτό που φαίνεται με τον Πορτογάλο είναι ότι τον απασχολεί πρώτα από όλα η δημιουργία: ο τρόπος που η ομάδα του πρέπει να έχει για να επιτεθεί. Αυτό συμβαίνει από την πρώτη μέρα που ανέλαβε τον Ολυμπιακό. Και είναι πάντα θυμωμένος, πικραμένος και ανήσυχος (όπως μετά το ματς με την Αντβέρπ) όταν αυτούς τους τρόπους δεν τους βλέπει.
Θέλω να καταλάβετε κάτι: κάθε φορά που διαβάζεται διάφορα περισπούδαστα και υπερβολικά, που έχουν να κάνουν με μεταβολές συστημάτων και διατάξεων, αυτό που οι αθλητικογράφοι περιγράφουν (καμιά φορά χωρίς να το καταλαβαίνουν) είναι η προσπάθεια του κόουτς να κάνει την ομάδα του παραγωγικότερη, δηλαδή πιο λειτουργική στην επίθεση. Ολες αυτές οι αναφορές για περάσματα από το 4-2-3-1 στο 4-3-3 ή στο 4-4-2 μαρτυρούν αυτό και μόνο. Γιατί ο Μαρτίνς αυτό κυρίως έχει στο μυαλό του: η άμυνα τον απασχολεί λιγότερο κι αυτό είναι στα ευρωπαϊκά ματς και λίγο πρόβλημα. Ισως το πιο μεγάλο, διότι κατά τη γνώμη, αν μια ελληνική ομάδα δεν πατάει καλά στα μετόπισθεν είναι δύσκολο να σταθεί σε διεθνές επίπεδο.
Εν πολλοίς το είδαμε και φέτος – πρώτα από όλα στον προκριματικό του Τσάμπιονς λιγκ. Ο Ολυμπιακός στα δυο ματς με την Λουντογκόρετς πέτυχε έξι γκολ. Αλλά δεν του έφταναν. Πήγε χωρίς εννέα παίκτες στο ματς με τη Νέφσκι. Αλλά δεν της επέτρεψε να κάνει ούτε φάση και προκρίθηκε.
