Και πολύ κράτησε η «εφεδρική μπαταρία» με την οποία σίγουρα με πολύ κόπο και δουλειά εφοδίασε την ομάδα του ο Πέδρο Μαρτίνς στον ψυχολογικό ιδίως τομέα, τον καθαρά ανθρώπινο, σε όλη τούτη τη διάρκεια των play off.
Αρκεί να σκεφτούμε ότι από την πρεμιέρα τους κιόλας, ερχόμενος πίσω ο Ολυμπιακός από τη Θεσσαλονίκη, με τους βαθμούς της νίκης στις αποσκευές του, στο πρώτο ντέρμπι της όλης διαδικασίας στην έδρα του ΠΑΟΚ… ήταν (ανεπίσημα) πρωταθλητής.
Άντε μετά να κρατήσεις το μυαλό, τη συγκέντρωση, τη σκέψη των παικτών σε υψηλά στάνταρ, όταν μηχανικά πια ο οργανισμός, χωρίς πραγματική πρόκληση, χωρίς ουσιαστικό στόχο, το μόνο που δεν κάνει είναι να μένει σε εγρήγορση.
Όταν μάλιστα οι ερυθρόλευκοι εξασφάλισαν και μαθηματικά στην πορεία τον τίτλο και είχε ήδη παρέλθει η διάθεση, η μεγάλη φούρια για μπάλα, ύστερα από τις παρατεταμένες διακοπές δράσης εξαιτίας του lock down, εύλογα, το θέαμα, η απόδοση της ομάδας έφθινε σταδιακά.
Όλα αυτά είναι γεγονότα, είναι φυσιολογικά και δεν έχουν να κάνουν με εξεύρεση δικαιολογιών για το πρώτο χαμένο ματς (και ντέρμπι) της χρονιάς. Άλλωστε, κάποτε θα συνέβαινε και αυτό. Κάποια στιγμή ο Ολυμπιακός θα έχανε παιχνίδι.
Η… ανακάλυψη άλλωστε του «αήττητου πρωταθλήματος» ήταν το κίνητρο που έμοιαζε (και συντηρήθηκε έτσι κι αλλιώς) με την καλλιέργεια συνείδησης στους ποδοσφαιριστές ενός στόχου, με σκοπό να αποφευχθεί η χαλάρωση και να μη χαλάσει η εικόνα ως το τέλος.
Διαβάστε την συνέχεια εδώ
Είσαι στο μυαλό κάτι μαγικό
όπου πας εσύ πάντα θα μαι εγώ
να σου τραγουδώ
Θρύλε ολέ, ολέ, Θρύλε ολέ, ολέ...
