Πράγματι, ήταν δίκαιο και έγινε πράξη. Και η «απονομή δικαιοσύνης» στην παράταση συμβίωσης και επανατοποθέτησης του πήχη σε υψηλότερες επιδιώξεις για τον Ολυμπιακό και τον Πέδρο Μαρτίνς, αφορά τόσο τον προπονητή όσο όμως και τον Βαγγέλη Μαρινάκη. Ας τα δούμε ένα προς ένα, αρχίζοντας από το “big boss” του πειραϊκού συλλόγου:
– Ύστερα από εκείνο το κάζο με την Λαμία, πέρσι στο Κύπελλο, το ντροπιαστικό αποκλεισμό των ερυθρολεύκων, που όμοιο γεγονός δεν τους είχε ξανασυμβεί στην ιστορία τους, η απόλυση του Μαρτίνς νομίζω ότι… ούτε 1,05 απόδοση δεν θα είχε αν παιζόταν σε στοίχημα στο εξωτερικό. Πρωτάθλημα «γιοκ», με έναν ΠΑΟΚ να του έχει ξεφύγει μέχρι και 9 βαθμούς κάποια στιγμή, «εκπαραθύρωση» και από τον άλλο θεσμό, α-τίτλος ο Ολυμπιακός για δεύτερη σερί σεζόν (κι ας μην έφταιγε ο Μαρτίνς για την προηγούμενη των συνεχών αλλαγών προπονητών και των αλυσιδωτών εμφανίσεων… μαύρο χάλι!), τη (νέα) αλλαγή τεχνικής ηγεσίας την… μυρίζονταν και τα νήπια.
Σιγά μην καθότανε να τον κοιτάζει ο Μαρινάκης. Αφεντικό που χρίζει… «αφεντικό» στου Ρέντη όποιον προπονητή πειστεί να τον προσλάβει, του δίνει λευκή επιταγή και κλειδιά του ποδοσφαιρικού τμήματος, απαιτώντας, όχι αναμένοντας, πια, αποτελέσματα. Τα οποία όταν δεν έρχονται, η αμφιταλάντευση δεν υπάρχει για τον ερυθρόλευκο ηγέτη… Διεισδύει στη συλλογιστική του η παρόρμηση του οπαδού και ο προπονητής πάει περίπατο. Μ’ ένα… σφουγγαρόπανο τον στέλνει σπίτι του.
Διαβάστε εδώ την συνέχεια
Είσαι στο μυαλό κάτι μαγικό
όπου πας εσύ πάντα θα μαι εγώ
να σου τραγουδώ
Θρύλε ολέ, ολέ, Θρύλε ολέ, ολέ...
