Έχω εκφράσει πολλές φορές την τοποθέτηση ότι ένας προπονητής χρειάζεται χρόνο και στήριξη για να μπορέσει να δείξει την δουλειά του, για να μπορέσει να φέρει επιτυχίες και αποτελέσματα. Σίγουρα όμως, στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, είναι δύσκολο να βρεις έναν προπονητή που θα κάτσει στον πάγκο για μια δεκαετία και θα αποτελέσει μύθο. Θα μου πεις, ο Κλοπ πάει για τον 7ο χρόνο στην Λίβερπουλ, σωστά, αλλά μιλάμε για άλλα μεγέθη.
Στην Ελλάδα είναι διαφορετικά τα πράγματα και οι προπονητές κρίνονται καθημερινά, χωρίς υπερβολή. Μπορεί να είσαι αήττητος, να έχεις κάνει προκρίσεις, να είσαι πρώτος στην βαθμολογία και να χάσεις με 5-0 από ένα φιλικό με τον Εργοτέλη, να φέρεις και ένα 0-0 με την Καβάλα και να απολυθείς. Έχει γίνει και αυτό. Γιατί πολύ απλά, αυτός είναι ο Ολυμπιακός. Είναι στο dna της ομάδας οι νίκες και οι τίτλοι. Όποιος δεν το κατάλαβε αυτό, γρήγορα αποτέλεσε παρελθόν από την οικογένεια του συλλόγου.
Ο Πέδρο Μαρτίνς έδειχνε διαφορετικός. Με λογική που συμβάδιζε με αυτή των Πειραιωτών, με πάθος, με ποδοσφαιρική λογική. Ποδοσφαιρική λογική, μεγάλη κουβέντα.
Θυμάμαι ότι πριν από τον Πορτογάλο λέγαμε ότι οι προπονητές δεν έβαζαν τους παίκτες στις κανονικές τους θέσεις, δεν έπαιζαν με ξεκάθαρο σύστημα, είχαν εμμονές με συγκεκριμένους παίκτες, η ομάδα δεν έπαιζε μπάλα κ.α.
Ε, σε αυτή την φάση δείχνει να βρίσκεται τώρα ο Μαρτίνς. Ένας προπονητής που έχει πάρει τα κλειδιά της ομάδας στα χέρια του, που όλες οι αποφάσεις περνάνε από αυτόν, που του γίνονται όλα τα χατήρια.
Θες να κρατήσεις το ίδιο ρόστερ και να μην πουληθεί κανένας από αυτούς που υπολογίζεις; Έγινε! Θες να φύγει ο Φορτούνης γιατί δεν σου κάνει; Έγινε! Θες Αμπουμπακάρ; Πάρτον. Πολλά “θέλω” που έγιναν πράξη. Ο ίδιος υποσχέθηκε ότι ο Ολυμπιακός θα προκριθεί επί της Μακάμπι, ότι θα είναι έτοιμος, ότι θα περάσει. Δεν έγινε!
Και είναι βέβαιο ότι ο Μαρτίνς έχει την μεγαλύτερη ευθύνη. Και καλά έκανε και την ανέλαβε, με τις δηλώσεις του μετά από το τέλος του επαναληπτικού με την Μακάμπι. Όμως αυτή θα έπρεπε να συνοδευτεί με μία παραίτηση και την απόθηση να την λάβει η διοίκηση.
Εκτός και να πιστεύει ο Μαρτίνς ότι όλα έγιναν σωστά. Ότι δηλαδή παρότι είχε έναν μήνα μπροστά του, προετοίμασε επαρκώς την ομάδα γι αυτά τα παιχνίδια, ότι η συνοχή στο κέντρο είναι δουλεμένη, ότι υπάρχει επαρκής ανάπτυξη της ομάδας, ότι δημιουργεί ευκαιρίες, ότι υπάρχει πίεση, ότι σωστά έπαιξε ο Ελ Αραμπί μόλις 30 λεπτά σε δύο ματς και αυτά όταν όλα είχαν κριθεί, ότι “εξαφανίστηκε” ο Εμβιλά που πέρυσι ήταν αναντικατάστατος, ότι γενικά είναι ικανοποιημένος από ότι είδε και αυτό τον γεμίζει αυτοπεποίθηση για την συνέχεια, παρά τον οδυνηρό αποκλεισμό.
Εάν τα έχει δει όλα αυτά ο Μαρτίνς, τότε μάλλον πλέον δεν βλέπει με τον ίδιο τρόπο αυτό που βλέπουμε εμείς. Η ομάδα έχει υλικό, το είπε άλλωστε και ο ίδιος, αλλά δεν έχει δουλευτεί, δεν έχει προετοιμαστεί κατάλληλα, δεν είναι έτοιμη, δεν μπορεί να αποδώσει στο χορτάρι την ανωτερότητα που υποθετικά έχει σε σχέση με τους άλλους.
Ο Ολυμπιακός είναι φτιαγμένος για να παίζει ποδόσφαιρο κυριαρχίας. Αυτό είναι στο dna του. Δεν είναι για να παίζει κρυφτό με κάποια Χάιφα, ούτε να προσπαθεί να κλέψει αποτελέσματα. Ο κόσμος θέλει να βλέπει μπάλα, να βλέπει επιθετική διάθεση, να βλέπει όρεξη και πάθος. Ούτε το ταμπούρι του αρέσει ούτε ο κλεφτοπόλεμος με ομάδες υποδεέστερες.
Είναι βέβαιο ότι θα πρέπει άμεσα να υπάρξουν αλλαγές. Θα είναι η αντικατάσταση του Μαρτίνς; Θα είναι η αντικατάσταση παικτών; Θα είναι και τα δύο; Αυτό το ξέρει και θα το αποφασίσει μόνο η διοίκηση.
Υ.Γ. Πρέπει να μας πεις κόουτς, γιατί έπαψες Μαρτίνς να θυμίζεις;
