Έχουμε φτάσει στα μέσα Σεπτεμβρίου και η κατάσταση εξακολουθεί να είναι περίεργη στον Ολυμπιακό. Τα αποτελέσματα δεν δικαιώνουν τις επιλογές, όμως είναι βέβαιο πως υπάρχουν πολλά ελαφρυντικά. Ολοι ξέρουμε τι έγινε το καλοκαίρι, με τις συνθήκες αποκλεισμού από το Champions League που διαμορφώθηκαν από τον Μαρτίνς, τις επιλογές που έκανε και την φοβισμένη λογική που είχε.
Μία λογική που εξακολουθούμε να την βλέπουμε στην ομάδα και προσπαθεί να την εξαλείψει ο Κορμπεράν, όμως σε κάποιες περιπτώσεις, όπως στο ματς με τη Ναντ, δεν τον έχει βοηθήσει ο σχηματισμός. Οι παίκτες όταν βλέπουν στην ομάδα τρία στόπερ, έχουν στο μυαλό τους αυτόματα ότι πάνε για μαζική άμυνα. Ο Ισπανός τεχνικός δεν θέλει με αυτό το σύστημα να παίξει “ταμπούρι” αλλά όπως φαίνεται οι παίκτες που έχει δεν κάνουν γι αυτό που έχει στο μυαλό του.
Οπότε αναγκαστικά θα πρέπει να αλλάξει προσέγγιση. Το επιχείρησε στο ματς με το Βόλο, όμως του έλειπε η φρεσκάδα και τα τρεξίματα. Με τις αλλαγές που έκανε το ημίχρονο και ειδικά με την είσοδο του Μπιέλ σε ρόλο “δεκαριού”, η ομάδα απελευθερώθηκε και έπαιξε πιεστικά απέναντι στον αντίπαλο. Αυτό φαίνεται να μπορεί να “σώσει” την κατάσταση, δηλαδή η χρησιμοποίηση του Μπιέλ, που την ξέρει την μπάλα, πίσω από τον επιθετικό, ενώ θα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας και τον Φορτούνη, ο οποίος να είστε σίγουροι ότι θα έχει ενεργό ρόλο και πάλι στην ομάδα. Με καθαρό οργανωτή πίσω από τον στράϊκερ, οι ερυθρόλευκοι δείχνουν να έχουν περισσότερες επιθετικές λύσεις και επιλογές, εάν βέβαια “κλειδώσει” το δίδυμο των αμυντικών χαφ και δεν “μπάζει” η ομάδα από τα άκρα.
Ο Κορμπεράν και ο κάθε Κορμπεράν, δεν έχει κανένα μαγικό ραβδάκι και βέβαια δεν έχει ούτε χρόνο. Οι αγώνες, για πρώτη φορά, στην Ευρώπη διαδέχονται ο ένας τον άλλον και τα παιχνίδια είναι απαιτητικά. Η ομάδα που έπαιξε στα προκριματικά των ευρωπαϊκών διοργανώσεων ήταν διαφορετική από αυτή που θα δούμε σε δύο εβδομάδες. Ήδη ο Μπιέλ παίρνει τον ρόλο του, ο Κούντε βρήκε θέση στην 11άδα, ο Ντε λα Φουέντε με τον Μπόουλερ παίρνουν παιχνίδια στα πόδια τους, ο Βρσάλικο τώρα επιστρέφει από τον τραυματισμό, ο Χουάνγκ Ιν-Μπομ αναμένεται να επιστέψει δυναμικά, ενώ ο Χουάνγκ Ουί Τζο χρειάζεται να πάρει χρόνο συμμετοχής για να βρει τον δρόμο προς τα δίχτυα. Μην ξεχνάμε την προσθήκη του Ρέτσου στην άμυνα και φυσικά την αναμονή για την είσοδο του Μαρσέλο.
Κατά τα 8/11 θα μιλάμε για μία διαφορετική ομάδα. Το δύσκολο είναι ότι η ομάδα αυτή θα πρέπει να “στρώσει” μέσα από τα επίσημα παιχνίδια σε Ελλάδα και Ευρώπη. Εκεί είναι η παγίδα, την οποία ο Κορμπεράν δεν μπορεί να ξεπεράσει. Και ανάθεμα αν θα έχει κόσμο στου Ρέντη στην διακοπή του πρωταθλήματος, αφού συνήθηκες οι εγκαταστάσεις αδειάζουν από τους διεθνείς.
Το θετικό για εμένα είναι ότι ο Κορμπεράν έχει στο μυαλό του μια ομάδα που να βάζει την μπάλα κάτω και να παίζει παιχνίδι κατοχής. Το αρνητικό είναι ότι δεν προλαβαίνει να το κάνει από τη μία μέρα στην άλλη, με τον χρόνο να πιέζει και να είναι επιτακτικό το αποτέλεσμα κόντρα στη Φράϊμπουργκ την Πέμπτη.
Δεν ξέρω αν σε περίπτωση νέα γκέλας, με την ομάδα να έχει μόλις 2 νίκες σε 11 αγώνες, θα στηριχθεί ή όχι. Η απόφαση άλλωστε θα ανήκει αποκλειστικά στον Βαγγέλη Μαρινάκη. Ξέρω πάντως ότι ο Κορμπεράν δεν έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης σε αυτό που βλέπουμε. Πήρε την ομάδα χωρίς να έχει κάνει προετοιμασία ο ίδιος, ενώ μην ξεχνάμε ότι ακόμη γίνονται μεταγραφές και ξεκαθάρισμα του ρόστερ.
Μπορεί να έχουμε Σεπτέμβριο αλλά με την κατάσταση που επικρατεί, είναι σαν να βρισκόμαστε δύο μήνες πίσω. Και αυτό παίζει τον ρόλο του…
