Το ξεκίνημα του Ολυμπιακού ήταν το χειρότερο που θα μπορούσε να φανταστεί και ο πιο απαισιόδοξος οπαδός του. Στα πρώτα 10 λεπτά η Μακάμπι Τελ Αβίβ έχει εκμεταλλευτεί όλες του τις αδυναμίες. Πρώτα απ’ όλα τον έχει κόψει στην μέση: ο Ολυμπιακός έμοιαζε αδύνατο να μπορέσει να πλησιάσει την περιοχή του τερματοφύλακα Μισπάτι. Κυρίως όμως η Μάκάμπι πρόλαβε να τρομοκρατήσει την άμυνα του. Παίζοντας πολύ από την πλευρά του Ροντινέι, όπως όλες σχεδόν οι ομάδες που αντιμετωπίζουν τον Ολυμπιακό, η Μάκάμπι θα βρει δύο γκολ στο πρώτο δεκάλεπτο. Στο 4΄ ο Μίλσον θα κινηθεί χωρίς πρόβλημα και θα πασάρει προς τον Ζάχαβι, η μπάλα θα περάσει κάτω από τα πόδια του Εσε και ο Ζάχαβι θα προλάβει τον Ρέτσο για το 0-1. Στο 9΄ήταν η σειρά του Πέρετζ να σπείρει τον πανικό κι ο αριστερός μπακ Σαχάρ, μετά από επέμβαση του Πασχαλάκη, πρόλαβε στο ριμπάουντ τον Κάρμο που βλέποντας τι συμβαίνει ήταν κι αυτός πανικόβλητος για να κάνει το 0-2.
Σε άλλες εποχές αυτό το σκορ θα ήταν λόγος να τελειώσει οποιαδήποτε συζήτηση για πρόκριση, όμως στην εποχή που τα εκτός έδρας γκολ δεν μετράνε παραπάνω υπήρχε μια ελπίδα επιστροφής. Που μεγάλωσε όταν παρά τα κενά στην άμυνα, μια σέντρα του Φορτούνη ήταν αρκετή στον Ελ Καμπί για να στείλει την μπάλα στα δίχτυα και να κάνει το 1-2 μόλις στο 12΄. Όμως το γρήγορο αβαντάζ των φιλοξενούμενων είχε οριοθετήσει το ματς: όλα εξαρτιόταν από αυτούς. Ο Ρόμπι Κιν φάνηκε πολύ διαβασμένος κρατώντας την Μακάμπι στο μισό γήπεδο: ήξερε πως αν περιοριστεί ο Ροντινέι και ο Ποντένσε η όποια δημιουργία του Ολυμπιακού θα ήταν μικρή.
Ενας εναντίον ενός
Το παιχνίδι άλλαξε λίγο εικόνα μετά το γκολ του Ελ Καμπί, καθώς η Μακάμπι μαζεύτηκε λίγο περισσότερο στην άμυνα της, αλλά είχε πάντα χώρους για να χτυπήσει στις αντεπιθέσεις και αυτό ήταν για τον Ολυμπιακό άλυτο πρόβλημα. Με τον Ποντένσε και τον Φορτούνη να μην γυρνάνε ποτέ, ο Ορτα έπρεπε να καλύπτει τον Ορτέγκα κι ο Εσε να καλύπτει τον Ροντινέι: η μεσαία γραμμή πλάτιαζε και η Μακάμπι μπορούσε να πλησιάσει: ήταν θέμα χρόνου κάποιος να βρει τον Ροντινέι ή τον Ορτέγκα κάλυπτους. Στο 29’ ο Μίφσον Θα εκθέσει τον Ροντινέι και θα δώσει τη δυνατότητα στο Ζάχαβι να στείλει για δεύτερη φορά την μπάλα στα δίχτυα ανενόχλητος. Στο 34’ είναι η σειρά του Φαν Όβερμεερ να καταδείξει τις αδυναμίες του Ορτέγκα, αλλά αυτή τη φορά ο Ζάχαβι δεν έστειλε την μπάλα στα δίχτυα: ήταν φανερό πως ένα ματς που ξεκίνησε ως γιορτή εξελίχθηκε σε χρόνο ρεκόρ σε αληθινό εφιάλτη για τον Ολυμπιακό.
Μόνο σύγχυση
Στο δεύτερο ημίχρονο θα έπρεπε να υπάρξει μια ανασύνταξη και η επίθεση θα έπρεπε να διορθώσει το σκορ: το 1-3 ήταν βαρύ. Ο Ολυμπιακός κράτησε την μπάλα κι έδωσε την δυνατότητα στον Ελ Καμπί να γίνει δυο φορές απειλητικός. Ο Μεντιλίμπαρ σκέφτηκε πως ήταν η στιγμή για ρίσκο βάζοντας τον Μασούρα αντί του Τσικίνιο και περνώντας τον Φορτούνη πίσω από το φορ. Αλλά όσο η ώρα περνούσε επικρατούσε κυρίως σύγχυση. Οι μέσοι δεν πατούσαν περιοχή, Ο Φορτούνης προσπαθούσε μονότονα να συνεργαστεί με τον Ροντινέι, ο Ποντένσε είχε διάθεση αλλά κανέναν να τον βοηθήσει από την πλευρά του, ο Ελ Καμπί έμενε στην περιοχή περιμένοντας να ρθει η μπάλα και ο Ολυμπιακός απλά γέμιζε σημαδεύοντάς τον: κατά τα άλλα δεν έκανε τίποτα. Ή μάλλον, για να λέμε τα πράγματα σωστά, έκανε το χειρότερό του παιχνίδι από την μέρα που ήρθε ο Μεντιλίμπαρ. Η Μακάμπι κατέβηκε τρεις φορές και στην μια έκανε το 1-4 με τον Πέρετς σαν σε προπόνηση: πλαγιοκόπιση από τον Κανισόβσκι, σέντρα και γκολ.
Ο Ολυμπιακός, που είχε δοκάρι με τον Καρβάλιο στο τέλος, πέταξε στο καλάθι των αχρήστων κάθε πιθανότητα να διεκδικήσει οτιδήποτε στη ρεβάνς που θα γίνει σε λίγες μέρες στην Σερβία. Η Μακάμπι δεν έχει απλά το μεγάλο πλεονέκτημα που της δίνει το τελικό αποτέλεσμα, αλλά έχει την απόλυτη βεβαιότητα ότι είναι καλύτερη ομάδα – μια ομάδα δουλεμένη, μοντέρνα, έτοιμη για ευρωπαΐκή διάκριση. Φανερά δουλεύει καιρό για αυτή. Κι απέδειξε πως έχει μηχανισμούς: όχι απλά κάποιους παίκτες που περιμένεις να δεις τι όρεξη, τι κέφι, αλλά και τι άγχος έχουν. Ακούω ότι έδωσε ένα μάθημα στον Ολυμπιακό. Δεν έχω καταλάβει ακριβώς ποιο…
Πηγή: Karpetshow
