Όπως λένε και οι οργανωμένοι του ΠΑΟΚ, με τους οποίους συμφωνώ, «το κύπελλο είναι μια διοργάνωση τριών αγώνων» – καμιά φορά και λιγότερων. Ο λόγος ύπαρξης μιας τέτοιας διοργάνωσης, που στην Ελλάδα πολύ συχνά απλά καταλήγει στον ευτελισμό του ίδιου του ποδοσφαίρου με «τελικούς παρωδίες», είναι για να γίνεται καμιά έκπληξη και να χαίρονται οπαδοί ομάδων μικρότερων που ψάχνουν διακρίσεις. Αυτή την αγωνιστική του κυπέλλου την χάρηκαν – και δίκαια – οι οπαδοί του ΠΑΣ. Οι υπόλοιποι θα έχουν ελάχιστα να θυμούνται. Το μόνο που θα μείνει αξέχαστο σε όσους το είδαν είναι αυτό το απίθανο γκολ του Ανδρέα Μπουχαλάκη στο Βικελίδης.
Το γκολ στο 85΄ του παιγνιδιού Αρης – Ολυμπιακός (1-1) που έδωσε στους Ερυθρόλευκους την πρόκριση, πρέπει να ξύπνησε σε πολύ κόσμο μνήμες παιδικής ηλικίας: αναφέρομαι σε ανθρώπους πάνω 40 χρονών που έχουν παίξει μπάλα σε αλάνες, αυλές σχολείων, οικόπεδα, προαύλια εκκλησίας κτλ.
Ελειπε ένα δέντρο
Το ιδανικό στην περίπτωση θα ήταν να υπήρχε στο Βικελίδης ένα δέντρο και ο χαφ του Ολυμπιακού να κρυβόταν πίσω από αυτό: αυτό θα έκανε το γκολ αυτό άψογο. Η εισβολή όλου του πάγκου του Ολυμπιακού στο γήπεδο για να το πανηγυρίσει (το πανηγύρι υπήρξε μεγαλύτερο και από αυτό που έγινε στο Philips Stadium όταν σκόραρε ο Χασάν) είναι επίσης συμβατό με το γκολ: όσοι έχουμε χαρεί τέτοια πράγματα παιδιά, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι όσο πιο αστείο, πονηρό και πανούργο είναι ένα τέτοιου είδους κατόρθωμα, τόσο περισσότερο πρέπει να το πανηγυρίσουμε δείχνοντας τον ειλικρινή θαυμασμό μας στο πανέξυπνο κολλητό μας, που με το κόλπο του δείχνει γιατί αξίζει τη φιλία μας.
Μετά από ένα τέτοιο γκολ ο παμπόνηρος σκόρερ ανεβαίνει στην εκτίμησή μας. Όλα εμείς τα παιδάκια θέλουμε να του κάνουμε παρέα διότι έχουμε τη βεβαιότητα πως αφού έκανε αυτό το πράγμα, σχεδιάζει σίγουρα κι άλλες σκανδαλιές στις οποίες θέλουμε να είμαστε παρόντες ως θαυμαστές ή συνένοχοι. Ο Μπουχαλάκης που σκοράρει με αυτό τον τρόπο, όταν μεγαλώσει είναι δεδομένο ότι θα κλέψει τα κλειδιά του αυτοκίνητου του πατέρα του για να πάμε βόλτα χωρίς κανείς μας να έχει δίπλωμα. Είναι σίγουρο ότι θα κάνει τις καλύτερες τηλεφωνικές φάρσες. Είναι λογικό όχι μόνο να κάνει κοπάνες, αλλά να έχει κι ολόκληρο σχέδιο για το πώς θα τα περάσουμε τέλεια. Σίγουρα μια μέρα θα έχει καταρρίψει κάποιο ρεκόρ σε κάποιο ηλεκτρονικό μπιμπλίκι και θα έχει γράψει το όνομά του. Σίγουρα θα κλέβει στο τάβλι, όταν μάθει. Είναι βέβαιο ότι θα κάνει σούζες με το μηχανάκι. Κι ότι θα βρει τον τρόπο για να γλυτώσουμε τις αγγαρείες στο στρατό.
Διαβάστε εδώ την συνέχεια
Είσαι στο μυαλό κάτι μαγικό
όπου πας εσύ πάντα θα μαι εγώ
να σου τραγουδώ
Θρύλε ολέ, ολέ, Θρύλε ολέ, ολέ...