Καρπετόπουλος: Καρδιά απο σίδερο

Σκεφτόμουν βλέποντας το ματς του Ολυμπιακού στο Βόλο πόσο δύσκολο θα είναι σε μια δεκαετία π.χ να εξηγήσεις σε κάποιον πιτσιρικά, που δεν θα θυμάται το εφετινό «πρωτάθλημα του κορωνοϊού», πόσο παλικαρίσια το κατέκτησε ο Ολυμπιακός – αν το κατακτήσει, διότι ό,τι δεν είναι μαθηματικά βέβαιο δεν έχει ακόμα τελειώσει, για να μην ξεχνάμε και το Σάββα και τα αξιώματά του. Το πιο μεγάλο πρόβλημα της εξήγησης δεν αποκλείεται να είναι η ίδια η τελική βαθμολογία. Δεν αποκλείεται σε αυτή η διαφορά του Ολυμπιακού από το δεύτερο να είναι μεγάλη, τόσο μεγάλη που δεν θα επιτρέπει να καταλάβει κάποιος που δεν έχει δει το πρωτάθλημα το πόσο ηρωϊκή είναι η κατάκτησή του.
Τι λέει και τι δεν λέει η βαθμολογία
Ακόμα και οι οπαδοί της ομάδας δυσκολεύονται να καταλάβουν πως ό,τι έχει καταφέρει αυτή η ομάδα φέτος είναι πραγματικά άξιο σεβασμού. Στη βαθμολογία δεν φαίνεται ότι κάθε νίκη καιρό τώρα έρχεται με ιδρώτα και κόπο. Και δεν φαίνεται ότι ο Ολυμπιακός παλεύει με αντιπάλους που δεν γνωρίζει καλά και που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει εύκολα, αντιπάλους που λέγονται «έλλειψη προετοιμασίας», «έλλειψη προπονήσεων», «μυϊκοί τραυματισμοί», «κορωνοϊός», «απερίγραπτη κόπωση». Ο Ολυμπιακός φέτος δείχνει την υποχρέωση του, στο όνομα των οπαδών του, να κυνηγά κάθε νίκη, ενώ έχει δικαιολογίες που θα επέτρεπαν στραβοπατήματα. Αυτή η νοοτροπία του είναι η υπεροχή του απέναντι στον ΠΑΟΚ, την ΑΕΚ, τον ΠΑΟ κτλ, όπως καταγράφεται στη βαθμολογία. Αλλά το είδος της επιτυχίας του ξεπερνά νίκες και βαθμούς. Ο Ολυμπιακός φέτος χάνει κιόλας: χθες π.χ έχασε το Σεμέντο. Αλλά παρόλα αυτά κάνει αξιέπαινα ό,τι μπορεί. Γιατί τα πόδια πονάνε, αλλά η καρδιά είναι απο σίδερο.
Διαβάστε εδώ την συνέχεια