Εάν ας πούμε ο Ολυμπιακός έπαιρνε στα σοβαρά και ύστερα από τις ανεπανάληπτες παλινωδίες της διοίκησης Γραμμένου, δεν τον αποδομούσε συστηματικά, από την αρχή του καλοκαιριού, όταν και ξεκίνησαν τα όργανα με τον ορισμό και τις αλλαγές έδρας και ημερομηνιών, αυτόν τον «περιφερόμενο θίασο», που η ΕΠΟ εξακολουθεί να τον αποκαλεί τελικό Κυπέλλου Ελλάδας, με πόσα γκολ διαφορά θα έκανε το νταμπλ στην μακροβιότερη ποδοσφαιρική σεζόν όλων των εποχών!
Εάν, επίσης, οι ερυθρόλευκοι παρατάσσονταν απέναντι στην ΑΕΚ, με την «κανονική τους» ομάδα, τις «κολώνες» που κατέκτησαν το πρωτάθλημα, τον Σα, τον Σεμέδο, τον Ομάρ, τον Τσιμίκα, τον Γκιγιέρμε, όλη την ισχυρή πλειάδα «σωματοφυλάκων» τους ή έστω τους άφηναν να αγωνίζονταν με κάποιες από τις μεταγραφές τους (Ραφίνια, Χολέμπας, Πέπε, Κρίστινσον, χωρίς καν να βάζω στο κάδρο τον Μ’ Βιλά που έχει δεν έχει ένα 24ωρο που πάτησε πόδι Ελλάδα), πόση διαφορά θα φαινόταν μεταξύ των δύο φιναλίστ του Πανθεσσαλικού!
Γιατί έστω και έτσι, υπό τοιαύτες αναγκαίες συνθήκες, «εκτάκτων αναγκών», με Μπρούνο δεξί μπακ, Τοροσίδη στο αριστερό άκρο και τον πιτσιρικά τον Τζολάκη υπερασπιστή της εστίας, η απόσταση των πρωταθλητών από την Ένωση, αποδείχθηκε χαώδης.
Και εφόσον δεχθούμε ότι η ΑΕΚ εκπροσωπεί τη δεύτερη ταχύτητα των ομάδων κορυφής του ελληνικού ποδοσφαίρου, η υπεροχή κλάσης του Ολυμπιακού από τους εν δυνάμει διώκτες του, είναι αδιαπραγμάτευτη και αδιαμφισβήτητη.
Ο ίδιος ο προπονητής της ΑΕΚ, ένας αυθεντικός signore Massimo, με ένα ρεαλιστικό, ειλικρινές φειδωλό του σχόλιο, παραδέχθηκε ουσιαστικά την ανωτερότητα του Ολυμπιακού, χωρίς να σταθεί σε φαιδρές δικαιολογίες, αναζητώντας σωσίβιο εξυγίανσης στο κιτρινόμαυρο περιβάλλον, μέσω της ανούσιας στατιστικής με την αριθμητική υπεροχή που παρουσίασε η ομάδα του στα ποσοστά κατοχής μπάλας.
Με μυαλωμένο, μεστό, ισορροπημένο παιχνίδι στόχων και γραμμών παιχνιδιού του στο γήπεδο, ο Πέδρο Μαρτίνς σχεδίασε και έστησε αριστοτεχνικά και κυνικά την ομάδα του για να σηκώσει και το δεύτερο φετινό τρόπαιο της σεζόν.
Διαβάστε εδώ την συνέχεια
Είσαι στο μυαλό κάτι μαγικό
όπου πας εσύ πάντα θα μαι εγώ
να σου τραγουδώ
Θρύλε ολέ, ολέ, Θρύλε ολέ, ολέ...