Το 45ο πρωτάθλημα ήρθε και πλέον μετράμε αντίστροφα για το πέμπτο αστέρι στην φανέλα μας.
Αυτή η ομάδα είναι φτιαγμένη για μεγάλα πράγματα. Είναι στημένη για να πάει πολύ ψηλά. Για να κάνει πραγματικότητα το πιο τρελό μας όνειρο. Βήμα βήμα, με μεθοδικότητα, με σχεδιασμό, ο Ολυμπιακός ολοένα και μεγαλώνει, μέρα με τη μέρα, στιγμή με τη στιγμή.
Γιατί το ποδόσφαιρο είναι στιγμές, είναι χαρές αλλά και λύπες. Την πιο μεγάλη του χαρά πήρε χθες ο Πέδρο Μαρτίνς, ο οποίος κατέκτησε τον πρώτο του τίτλο και τον αφιέρωσε στον πατέρα του που έφυγε νέος.
Ο Πορτογάλος τεχνικός το διασκέδασε, το χάρηκε, το έζησε και με το παραπάνω. Ξέφυγε από την εικόνα που έχουμε, του άκαμπτου, του “καθηγητή”. Εγινε για λίγο και αυτός “μαθητής” στην τελευταία μέρα του σχολείου.
Μόνος που αυτή δεν ήταν η τελευταία μέρα. Ηταν η πρώτη από αυτές που ακολουθούν. Ο Μαρτίνς από σήμερα θα ξαναμπεί στο “κοστούμι” του “καθηγητή” και θα ζητήσει από τους παίκτες του σοβαρότητα για την κατάκτηση του πρωταθλήματος με το αήττητο, να γίνει το νταμπλ με την κατάκτηση του κυπέλλου και σιγά σιγά θα αρχίζει να βάζει στην σκέψη τους και τον επαναληπτικό με την Γουλβς.
Αυτή θα είναι και η μεγάλη ευκαιρία της χρονιάς. Μια χρονιά που μπορεί να εξελιχθεί ονειρικά για τον Ολυμπιακό, πέρα από κάθε φαντασία…
Είσαι στο μυαλό κάτι μαγικό
όπου πας εσύ πάντα θα μαι εγώ
να σου τραγουδώ
Θρύλε ολέ, ολέ, Θρύλε ολέ, ολέ...
