Τα λόγια τα μεγάλα που ‘χει πει…

Είναι πραγματικά εντυπωσιακό πως για το ότι συμβαίνει στη ζωή υπάρχει -τουλάχιστον- ένα τραγούδι που αντιστοιχεί απόλυτα σε κάθε περίπτωση. Να, για παράδειγμα το «Φεύγω» του Ορφέα Περίδη θα μπορούσε κάλλιστα να το αφιερώνει ο Μάνος Παπαδόπουλος στον Παναθηναϊκό.
Εμείς, πάντως του αφιερώνουμε ένα άλλο: «Τα λόγια τα μεγάλα που ‘χω πει» των αδελφών Κατσιμίχα. Όχι μην πάει ο νους σας στο κακό… Δεν θα κάνουμε βαθιά βουτιά στο παρελθόν των λεγομένων του Προέδρου του Παναθηναϊκού και νυν υπαλλήλου της Ζενίτ (αυτό είναι παγκόσμιο ρεκόρ κύριε Μάνο, το να είστε με τέτοιο τρόπο διπλοθεσίτης και όχι η αποχώρηση του Ολυμπιακού λόγω σφαγής όπως σας άρεσε να δηλώνετε). Μια βόλτα στο πρόσφατο 2009 θα πάμε και πιο συγκεκριμένα στις 20 Ιουλίου όταν αποφάσισε να «σπάσει» την σιωπή του στο SDNA.
Τι έλεγε τότε μεταξύ άλλων;
«Με τον Χρήστο Σταυρόπουλο ήμουν δίπλα δίπλα σχεδόν σε όλες τις συνελεύσεις που έχουν γίνει μέχρι σήμερα. Ασφαλώς και έχουμε πολύ καλές σχέσεις. Εγώ τον εκτιμώ τον Χρήστο πάρα πολύ και σαν φίλο και όσον αφορά τις ικανότητές του. Και είδα ότι τις εκτίμησε και μια ομάδα στο εξωτερικό. Είμαι πολύ χαρούμενος για την εξέλιξη του», είπε αναφερόμενος στην μετακόμισή του κ.Σταυρόπουλου στο Μιλάνο για χάρη της Αρμάνι.
Και ακολουθεί η εξής ερωτο-απάντηση:
Βλέπεις τον εαυτό σου στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας ή κάπου αλλού κι εσύ;». Αγωνιάτε για την απάντηση;
«Δεν είμαστε το ίδιο με τον Χρήστο. Όλη μου η ζωή είναι στον Παναθηναϊκό, δεν το βλέπω επαγγελματικά»!
Όλα κι όλα… Ο λόγος του συμβόλαιο! Και αν νομίζετε πως η Παναθηναϊκοφροσύνη του τελείωσε εκεί, κάνετε λάθος… Έχουμε και συνέχεια…
Άρα μετά τον Παναθηναϊκό δεν θα πάρεις κάποια μεταγραφή;
«Μετά τον Παναθηναϊκό εύχομαι να μην μπορώ να περπατήσω».
 
Στίχοι: Τα λόγια τα μεγάλα – Αφοί Κατσιμίχα
«Στα λόγια τα μεγάλα που ‘χω πει
γυρίζει μερικές φορές ο νους μου
εκεί που κάθομαι στο μπαρ
και ούτε ξέρω τι έχω πιει
και λέω μαλακίες στους διπλανούς μου.
Τα λόγια τα μεγάλα που ‘χω πει
που σαν βατράχια από το στόμα μου πηδούσαν
λόγω τιμής, δεν το `χα φανταστεί
πως κάποια μέρα θα με τιμωρούσαν
Τα λόγια τα μεγάλα που `χω πει…
Τα λόγια τα μεγάλα που `χω πει
κάθοντ’ εκεί πολλές φορές και με χαζεύουν
και ύστερα μου δίνουνε σαπούνι και σχοινί
και ύστερα σηκώνονται και φεύγουν
Τα λόγια τα μεγάλα που `χω πει…»