Ο Κάιλ Χάινς έχει στεφθεί 4 φορές πρωταθλητής Ευρώπης, δύο με τον Ολυμπιακό και άλλες δύο με την ΤΣΣΚΑ, όμως η κούπα του 2012 στην Πόλη του έχει μείνει αξέχαστη.
Αναλυτικά ο Χάινς μίλησε στο “sport-express.ru”:
Για την πρώτη του κούπα, στην Κωνσταντινούπολη το 2012: «Θυμάμαι ολόκληρη τη σεζόν, μέχρι τη στιγμή που πήραμε το τρόπαιο. Κανείς δεν πίστευε σε εμάς, όλοι μας θεωρούσαν αουτσάιντερ. Ήμασταν πίσω 19 πόντους από την ΤΣΣΚΑ. Ο Πρίντεζης έβαλε ένα από τα μεγαλύτερα καλάθια του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ήταν σαν το φινάλε μιας ταινίας ή ενός βιβλίου. Ήμουν μέρος αυτού. Ήταν υπέροχο που επιβιώσαμε και πήραμε τον τίτλο μ’ αυτό τον τρόπο. Όλοι οι παίκτες θα το θυμούνται σε όλη τους τη ζωή.
Για μένα, αυτός ήταν ο πρώτος τίτλος. Όλοι μιλούσαν για την κατάκτηση της Euroleague, από όταν ήρθα στην Ευρώπη. Εκείνη η στιγμή άλλαξε τα πάντα. Ένιωσα πραγματικός πρωταθλητής. Αυτός ο τίτλος μου έδωσε κίνητρο να θέλω να νικήσω ξανά. Είναι εθιστικό για μένα από τότε, δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτό το αίσθημα».
Για το back to back στο Λονδίνο: «Αυτό που θυμάμαι περισσότερο είναι πως καταλαβαινόμασταν εξαιρετικά κι εκτός παρκέ, γεγονός που αποτυπωνόταν στο παρκέ. Στις πιο δύσκολες στιγμές, εμπιστευόμασταν ο ένας τον άλλον. Το Λονδίνο είναι μια όμορφη πόλη και για πρώτη φορά φιλοξένησε το Final Four. Παίξαμε σε ένα ωραίο γήπεδο και πήγαμε εκεί για να δείξουμε ότι είμαστε άξιοι πρωταθλητές. Είχαμε την αίσθηση ότι θα τα καταφέρουμε ξανά».
Για τον πρώτο τίτλο με την ΤΣΣΚΑ, το 2016: «Ήταν κάτι ξεχωριστό. Όλοι αναρωτιούνταν αν τελικά η ΤΣΣΚΑ θα μπορέσει να κατακτήσει την Euroleague. Νιώθαμε όλοι ότι ήταν υποχρέωσή μας να τα καταφέρουμε. Είμαι ευτυχισμένος που ήμουν μέλος της ομάδας που επανέφερε την ΤΣΣΚΑ στις επιτυχίες. Ήταν ένας από τους λόγους που μετακόμισα στην Μόσχα. Ο θρίαμβος στο Βερολίνο σήμαινε πολλά».
Για το περσινό τρόπαιο: «Είχαμε μια δυνατή ομάδα. Δεν κυριαρχούσαμε σε όλη τη σεζόν, δεν είχαμε διάρκεια. Μας είχε μείνει η ήττα του 2018 από την Ρεάλ. Το περσινό ήταν ένα από τα Final Four που μας θεωρούσαν αουτσάιντερ και θέλαμε να αποδείξουμε πως αυτό δεν ισχύει. Η ομάδα ήταν σαν μια οικογένεια. Με τόσα σκαμπανεβάσματα, ήταν σαν να ζήσαμε 5-6 σεζόν σε μία».
Είσαι στο μυαλό κάτι μαγικό
όπου πας εσύ πάντα θα μαι εγώ
να σου τραγουδώ
Θρύλε ολέ, ολέ, Θρύλε ολέ, ολέ...