Το ευρωπαϊκό μπάσκετ αλλάζει, εκσυγχρονίζεται και βαδίζοντας στα μέσα της τρίτης δεκαετίας του 21ου αιώνα η Ευρωλίγκα και οι ομάδες που εντάσσονται σε αυτή από το Γιούροκαπ μέχρι τη κορυφαία της βαθμίδα θέτουν τις βάσεις της οικονομικής τους βιωσιμότητας.
Για να επιτευχθεί όμως αυτή πρέπει να υπάρχουν ισχυρά θεμέλια, στόχος όλων των μετόχων είναι το να εξαρτώνται οι ομάδες τους όσο το δυνατόν λιγότερο από τους ίδιους.
Πολύ δύσκολο εγχείρημα, καθώς τα δημοσιονομικά των ομάδων ήταν άμεσα συνδεδεμένα με των μεγαλομετόχων τους ή των ποδοσφαιρικών τους σωματείων.
Επιπλέον το μπάσκετ είναι ένα άθλημα που εμπορικά δεν έχει ανθίσει το ίδιο σε όλη τη Γηραιά Ήπειρο, στα Βαλκάνια και τον Νότο είναι δεδομένα ένα πολύ ισχυρό σπορ με μεγάλη απήχηση, όμως για τον Βορρά τα πράγματα είναι διαφορετικά.
Η Γαλλία, η Λιθουανία και οι Βαλτικές χώρες αποτελούν εξαίρεση, στη Γερμανία είναι το πιο αναπτυσσόμενο σπορ με το ενδιαφέρον του κόσμου να είναι αυξημένο εντυπωσιακά όπως φανερώνεται και στον μέσο όρο εισιτηρίων των ομάδων τους.
Η Ευρωλίγκα για να γιγαντωθεί και να είναι μία λίγκα αυτόνομη με δυνατότητες να παίξει μπάλα στο παγκόσμιο γίγνεσθαι έχει πολύ δουλειά μπροστά της, όμως τα πράγματα βαίνουν καλώς.
Οι περισσότερες ομάδες σχεδιάζουν, δημιουργούν ή ανακαινίζουν τα γήπεδα τους, θέλοντας να φτιάξουν ένα μικρόκοσμο οικονομίας που θα περιστρέφεται γύρω από αυτές με σκοπό την αύξηση των εσόδων τους.
Βιλερμπάν, Μπάγερν Μονάχου, Παρί, Βαλένθια, Παναθηναϊκός, Μπαρτσελόνα, Βίρτους Μπολόνια, Αρμάνι Μιλάνο, Ζαλγκίρις Κάουνας παίζουν ή στο άμεσο μέλλον θα παίζουν σε σύγχρονα γήπεδα που μέσω της εκμετάλλευσης τους θα φέρουν περισσότερο κόσμο κοντά τους, θα ανεβάσουν το πρεστίζ τους και φυσικά θα μεγαλώσουν τον τζίρο στα ταμεία τους.
Ο Ολυμπιακός όμως; Εδώ Piraeus we have a problem here. Δυστυχώς δεν ζούμε στο 1991, όταν οι Πειραιώτες με τη μετακόμιση τους στο ΣΕΦ άλλαξαν το στάτους τους μέσα σε ένα καλοκαίρι. Τότε το φαληρικό παλέ μετρούσε μόλις λίγα χρόνια ζωής, ενώ συνεχής χρήση του δεν γινόταν και επί της ουσίας θεωρούνταν παρθένος χώρος.
Μετά από 33 χρόνια όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει, το ΣΕΦ όμως έχει παραμείνει ίδιο μη πω και χειρότερο γιατί όταν δεν συμβαδίζεις με την εξέλιξη τότε η στασιμότητα μετατρέπεται σε κάτι πολύ πιο αρνητικό από ότι ακούγεται.
Η ΚΑΕ Ολυμπιακός είναι ενοικιαστής και δεν φέρει ευθύνη για το γεγονός ότι ένα γήπεδο ορόσημο, όχι μόνο αμελήθηκε αλλά αφέθηκε στη μοίρα του για ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Σαν να ήθελαν οι κυβερνήσεις αυτού του τόπου να κάνουν πως δεν υπάρχει, κανένας υπουργός δεν νοιάστηκε για την ανύπαρκτη παροχή υπηρεσιών μιας αρένας που υποδέχεται ετησίως περίπου μισό εκατομμύριο θεατές.
Δεν είμαι υπέρ στο να χαρίζονται γήπεδα και κρατική περιουσία σε ιδιώτες, ΟΜΩΣ είμαι αναφανδόν πολέμιος στο να μαραζώνουν και να απαξιώνονται. Προκειμένου λοιπόν αυτό το στάδιο να μη καταντήσει ένα κουφάρι αναμνήσεων, η κυβέρνηση οφείλει να μη κωλυσιεργεί και να βρει τη χρυσή τομή στο να επιτευχθεί συμφωνία με τη διοίκηση της ερυθρόλευκης ΚΑΕ.
Τα εμπόδια που υπάρχουν είναι πολλά και υπάρχουν άνθρωποι που μάλλον δεν θέλουν αυτό να συμβεί, όμως το δικαιούνται ο κόσμος της ομάδας, οι Έλληνες πολίτες αλλά και ο Πειραιάς ένα γήπεδο ανακαινισμένο απέναντι στο ποδοσφαιρικό ναό, ώστε να καμαρώνει ο Πειραιώτης περνώντας από αυτό το σημείο τα δύο σπίτια της μεγάλης του αγάπης.
Από εκεί και πέρα η διοίκηση της ομάδας σαφέστατα έχει τη πρόθεση να δαπανήσει ένα πολύ μεγάλο ποσό για να μετατρέψει αυτό το γήπεδο της δεκαετίας του 1980, σε ένα μοντέρνο παλάτι που θα είναι σύγχρονο ακόμη και για τα επόμενα πολλά χρόνια, κάνοντας το αγνώριστο τόσο εξωτερικά, όσο και εσωτερικά.
Επειδή όμως έχουμε καπιταλισμό και το κέρδος σε αυτό το οικονομικό μοντέλο παίζει τον πρωταρχικό ρόλο, χρειάζονται περισσότεροι χώροι ώστε να υπάρχει ανταπόδοση. Η ομάδα του Πειραιά ζητάει φυσικά και όλους τους χώρους στάθμευσης σεβόμενη φυσικά τις συμφωνίες με τους τρέχοντες ενοικιαστές τους, όπως και τα δύο μαγαζιά εστίασης από τη πίσω πλευρά.
Ο Ολυμπιακός θέλει να δημιουργήσει επιχειρήσεις στα πέριξ του Σταδίου, δηλαδή στους χώρους που θα περάσουν στα χέρια του, χαρίζοντας και στους φίλους του μία ολοκληρωμένη εμπειρία σε μία τοποθεσία δίπλα στη θάλασσα στις πύλες της πόλης του Πειραιά.
Ένα σύγχρονο κέντρο ψυχαγωγίας λοιπόν με καρδιά του την αρένα η οποία θα μεταλλαχθεί αμιγώς σε μπασκετική, με αύξηση χωρητικότητας, καλύτερη εμπειρία θέασης, χωρίς τεράστια κενά δίπλα στον αγωνιστικό χώρο σαν να υπάρχουν περιοριστικά μέτρα απόστασης.
Το ΟΑΚΑ πέρασε στα χέρια του Παναθηναϊκού με μία αντίστοιχη συμφωνία, χωρίς να μπαίνουν εμπόδια από τρίτους και χωρίς ο Ολυμπιακός να αντιδράσει. Μπορεί το κλειστό του Αμαρουσίου να μην έχει θάλασσα δίπλα, αλλά αποτελεί σημείο αναφοράς για τους κατοίκους των βορείων προαστίων, με το μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο δίπλα επάνω στην Αττική οδό και την Κηφισίας.
Για όσους θυμούνται μάλιστα πριν την επίτευξη συμφωνίας με την κυβέρνηση ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος απειλούσε Θεούς και Δαίμονες ότι αν δεν συμπεριλαμβάνονταν εξωτερικοί χώροι στη παραχώρηση του κλειστού, δεν θα έβαζε την υπογραφή του.
Δεν καταλαβαίνω λοιπόν που είναι το παράλογο για όσους θεωρούν παράλογες τις απαιτήσεις των αδερφών Αγγελόπουλων, βέβαια είμαστε στη χώρα που όποιος φωνάζει περισσότερο είναι αδικημένος και μάγκας στα μάτια του κόσμου.
Οι πολίτες που υποστηρίζουν τον Ολυμπιακό είναι β’ κατηγορίας λοιπόν; Αν η οποιαδήποτε κυβέρνηση δεν επισπεύσει την εξεύρεση δίκαιης και βιώσιμης συμφωνίας, θα πρέπει να αναλάβει την ανακαίνιση του γηπέδου με τον Ολυμπιακό φυσικά να παραμένει ενοικιαστής. Η Τουρκική κυβέρνηση κατεδάφισε το ιστορικό Αμπντί Ιπεκσί και στη θέση του έφτιαξε από την αρχή μία γηπεδάρα 10.000 θέσεων την οποία χρησιμοποιεί με αντίτιμο η Ανανατολού Εφές.
Αν δεν συμβεί και αυτό είμαι σίγουρος ότι ο Παναγιώτης και ο Γιώργος Αγγελόπουλος, χωρίς φωνές και τυμπανοκρουσίες θα πάρουν την ομάδα από εκεί και θα βρουν ένα χώρο για να φτιάξουν το σπίτι που θα στεγάσει τα όνειρα όλων.
