Επαρση δεν έχει ο Ολυμπιακός – αλλά είναι το μόνο ίσως από τα ασυγχώρητα παραδοσιακά του προβλήματα που δεν έχει τη δεδομένη στιγμή. Με τη Σλόβαν έφτασε σε μια ισοφάριση που έδειξε ότι η καρδιά του χτυπάει, αλλά δεν ξέρω αν αυτό αρκεί για να του δώσει και πρόκριση. Δεν μου έκανε καμία έκπληξη ότι δεν κέρδισε: με την άμυνα που έχει μου μοιάζει σχεδόν αδύνατο και στην Μπρατισλάβα να μην δεχτεί γκολ. Χθες, παρά την συγκέντρωση που έδειξαν οι παίκτες του γιατί είχαν ένα καινούργιο προπονητή, ο Ολυμπιακός άφησε σε μια ομάδα που καλά καλά δεν έκανε ούτε 35% κατοχή μπάλας πέντε τουλάχιστον φάσεις – ο Βατσλίκ έβγαλε δυο τε α τετ, οι Σλοβάκοι είχαν ένα δοκάρι και δεν ολοκλήρωσαν σωστά τουλάχιστον δυο αντεπιθέσεις που χάλασαν μόνοι τους. Όλα αυτά έγιναν ενώ το γκολ που πέτυχαν ήταν ένα δώρο του Παπασταθόπουλου (σε μια άμυνα πελαγωμένη όλο και κάποιος θα βρίσκεται να παίξει το ρόλο του μοιραίου…) και χωρίς να ασκήσουν κάποια υπερβολική πίεση.
Και η Σλόβαν έδειξε ότι στην Ελλάδα αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά το ποδόσφαιρο από τον υπόλοιπο κόσμο. Εμεις, ας πούμε, πιστεύουμε πως ο Ρέαπτσουκ είναι ένας καλός αμυντικός με προβλήματα στη δημιουργία: οι προπονητές της Μακάμπι και της Σλόβαν τον αντιμετώπισαν ως αδύναμο κρίκο και τον «χτύπησαν» από την αρχή. Αυτή η έλλειψη αντίληψης του μοντέρνου ποδοσφαίρου πολύ φοβάμαι πως θα σταθεί και αιτία για νέες καταστροφές: ακούω συνέχεια συζητήσεις για «εξτρέμ», «δεκάρια» κτλ ενώ ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να κρατήσει το μηδέν ούτε κι αν ο αντίπαλος παραταχθεί με 11 καρέκλες.
Γιατί δεν τολμά κανείς να εστιάσει στο ότι η άμυνα είναι αδύναμη; Γιατί είναι πολύ κολακευτικό να λες σε μια ομάδα πράγματα που θέλουν να ακούν οι οπαδοί κι όχι την αλήθεια. Το να λες ότι ο Ολυμπιακός χρειάζεται «εξτρέμ» και «δεκάρια», δημιουργεί στο μυαλό του κόσμου την εντύπωση πως ο Ολυμπιακός έχει λυμένα όλα του τα προβλήματα κι αν πάρει δυο – τρεις επιθετικούς παίκτες θα γίνει ελκυστικός, παραγωγικός κτλ. Ολοι θέλουν να πιστεύουν πως η ομάδα τους είναι φτιαγμένη για να παίζει σούπερ επιθετικά και χαίρονται να διαβάζουν πως αυτός είναι ο στόχος της διοίκησης κτλ. Αλλά στην πραγματικότητα αυτές είναι φαντασιώσεις που δεν έχουν να κάνουν με τα προβλήματα του τωρινού Ολυμπιακού. Ο πρωταθλητής δεν έχει καμία ηγετική φυσιογνωμία στην άμυνα και δεν έχει ενέργεια για να κάνει ανάκτηση της μπάλας – πράγμα απαραίτητο για να παίξεις ποδόσφαιρο. Οσο για τα εξτρέμ κτλ, ο Ολυμπιακός μετά τη φυγή του Ποντένσε έχει χρησιμοποιήσει στη θέση του επτά. Μπορεί να τα κάνει εννιά. Και να μην αλλάξουν την εικόνα του.
Λόγος οπαδικής ανατριχίλας, αλλά και τρομερού προβληματισμού το γκολ της ισοφάρισης. Σκοράρει ο Ελ Αραμπί από εκτέλεση κόρνερ του Βαλμπουενά: πανηγυρίζεις κι αναρωτιέσαι πόσο ακόμα θα ξελασπώνουν τον Ολυμπιακό αυτοί οι δυο υπέροχοι παίκτες. Μετά διαπιστώνεις πως δεν υπάρχει άλλος με την προσωπικότητα τους – κι αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα γιατί ο ένας είναι 37 χρονών κι ο άλλος 34. Η φάση θα έπρεπε να ανοίξει τα μάτια των υπευθύνων του όποιου μεταγραφικού σχεδιασμού σε συνδυασμό μάλιστα με τη δήλωση του Βάις, του προπονητή της Σλόβαν, που είπε, μέσες άκρες, πως μόνο όταν μπήκε ο Βαλμπουενά άρχισε να φοβάται.
Με όποιο προπονητή στον πάγκο ο Ολυμπιακός είναι ομάδα γεμάτη ρολίστες κι αυτό φάνηκε και χθες. Οι πρώτοι μεταγραφικοί στόχοι του φέτος θα έπρεπε να είναι αμυντικοί με προσωπικότητα και δυο παίκτες ικανοί να προβληματίσουν αντίπαλο με την παρουσία τους στην αρχική ενδεκάδα– όσο έκαναν κάποτε ο Βαλμπουενά και ο Ελ Αραμπί, αλλά κι ο Τσόρι, ο Ιμπαγάσα, ο Μιραλάς , ο Γκαλέτι, ο Ζιοβάνι, ο Ριβάλντο. Χθες έφτανε μια εκτέλεση κόρνερ του Βαλμπουενά και μια κεφαλιά του Ελ Αραμπί – στη Μπρατισλάβα δεν ξέρω αν αυτά αρκούν για να σκοράρει ο Ολυμπιακός. Οσο για τον Κάρλος Κορμπεράν είναι τυχερός: η ισοπαλία θα του πιστωθεί, πολλοί θα μιλήσουν για «καλές αλλαγές» κι άλλοι θα πουν μπράβο για το ρίσκο – εγώ είδα ότι απλά έκανε τα προβλεπόμενα.
