Και σιγά σιγά μπήκε πλέον για τα καλά στην εξίσωση και ο Ρόνι Λόπες. Ο Πορτογάλος, ο οποίος είναι δανεικός στον Ολυμπιακό από την Σεβίλλη, χρειάστηκε τον χρόνο του για να βρει τον εαυτό του και σταδιακά να αρχίσει να προσφέρει στην ομάδα. Αποτελεί ένα ακόμη παράδειγμα για την υπομονή που πρέπει να δείξουμε στις μεταγραφές που κάνει η ομάδα και να μην βιαζόμαστε να βγάλουμε γρήγορα συμπεράσματα.
Βέβαια και ο ίδιος ο Λόπες έκανε προσπάθεια. Κατάλαβε ότι βρισκόταν πίσω από πλευράς φυσικής κατάστασης και δούλεψε αρκετά το τελευταίο δίμηνο, με τα αποτελέσματα πλέον να φαίνονται. Για τις ικανότητες και το ταλέντο του δεν αμφιβάλει κανένας. Δεν είναι κανένας τυχαίος παίκτης που απλά ήρθε για να κολλήσει ένσημα. Ο Λόπες έχει χρόνια ακόμα μπροστά του και θέλει με την ευκαιρία που του δίνει ο Ολυμπιακός να επιστρέψει για τα καλά στο προσκήνιο.
Ο Πορτογάλος μπορεί να χριστεί ως ο αντι-Βαλμπουενά. Εχει τα προσόντα και την ηγετική φυσιογνωμία για να σταθεί επάξια στο κενό που αφήνει ο Γάλλος, λόγω ηλικίας και μόνο. Γιατί όταν μπαίνει στο χορτάρι ο Βαλμπουενά, ακόμα και για 15-20 λεπτά, κάνει την διαφορά.
Ο Λόπες μπορεί να έχει διπλό ρόλο, αφού εκτός από ακραίος επιθετικός, παίζει και πίσω από τον φορ, κάτι που βολεύει τον Μαρτίνς, αλλάζοντάς τον με τον Αγκιμπού Καμαρά κατά συνθήκη.
Πάντως ο προπονητής του Ολυμπιακού φέτος έχει ποντάρει στους ακραίους επιθετικούς και επιμένει για να έχει αποτελέσματα. Αναμένει να δει περισσότερα από τον Χένρι Ονιεκούρου, ο οποίος είναι η ακριβότερη μεταγραφή των τελευταίων ετών και τον Γκάρι Ροντρίγκες να ξεπεράσει τις ενοχλήσεις και να βρει ρυθμό και διάρκεια.
Βέβαια του έχει βγει ο Αγκιμπού Καμαρά, ενώ διαχρονική αξία αποτελεί πλέον ο Γιώργος Μασούρας.
